De speeltuin

[p. 39]

[IV]

O. drinkt pure whisky met ijsblokjes want nu zij naar de speeltuin terug moet, ontbreekt haar de moed. Ze is vrij om de titel te veranderen in bijvoorbeeld De Weg naar de Dood, toepasselijker voor het heden. Want langzamerhand raken we toch allemaal een beetje bedorven. Zus zei, we krijgen iets van brood dat te lang in de trommel heeft gelegen, nog even wachten dan is 't oud genoeg voor de duiven op het balkon. Philip die drie keer per dag zijn gezicht met een witte waas van angst naar de spiegel schuift, speelt voor de buitenwereld nog met succes de charmante vijftiger. Pop II is onveranderlijk zichzelf gebleven, ze lacht precies zo parelig als toen ze nog op de schoolbanken zat ook de naïeve uitdrukking van haar grijsblauwe ogen is niet verdwenen, ze kan inderdaad wat illusie brengen maar na middernacht is het voorbij, tenzij ze overdag rust. René heeft de eerste symptomen van een infarct genegeerd en Evelyne breekt van alles, niet in de keuken maar haar polsen, kuiten, dijen. Ze leeft met een idiosyncrasie tegen drop en werkt 's middags in een crèche. Sophie haalt iedere week het huis overhoop en gooit weg wat haar overbodig lijkt alsof ze morgen naar de eeuwigheid vertrekken zal. Broer heeft geen angst voor de andere kant, hij gaat er naar toe zoals hij als Broertje op de wereld is gekomen, hij gleed eruit, heeft zijn moeder hem verteld, er zal een verkleinwoord minder zijn en een voltooid tegenwoordige tijd bereikt, ik heb geleefd. Hoe? Met verkapt bedrog heb ik goede zaken gedaan, sex en speelzaal bemind, ben ik nudist geweest, heb uiteindelijk Odile toch getrouwd, mijn kind voor non worden behoed en om een kleindochter gebeden, wat kan een man op jaren nog meer vragen? En Hendrik die op jeugdige leeftijd al

[p. 40]

een oudemannetjeslucht bij zich droeg, heeft het nooit tot een oud mannetje gebracht want is voordien gestorven.

O. telt de rest van haar levensjaren uit in het aantal kappersbezoeken en aan de panties die ze nog nodig zal hebben, ze haalt er ook wel b.h.'s en belastingbiljetten bij. Ze zal heel oud worden, dat staat in de lijnen van haar hand en daar gelooft zij aan. Soms verlangt ze opeens naar de zonderlinge rust die na de liefde over haar kwam, een keer slechts heeft ze gevoeld een stofdoek te moeten nemen om bij het zien van het waaien van vuiltjes, verzameld op boekenkasten, poederdozen, schoorstenen en portretlijsten, dezelfde sensatie te kunnen ondergaan.

O. terug naar de speeltuin, naar schuifelvoetje, buitelbrug, valpilarus, hansworst, duvelplank. Naar strop, kip, lijntrekker, bangheid, onomatopee, uitglijertje en herebuik.