Eenige berichten omtrent het noorden en noord-oosten van Europa. Deel 5

[p. V]

Bijlaage I.
Verhaalen uit de Noordsche helden-eeuw,
Door P.F. Suhm.
Uit het Deensch.

[p. VII]

Voorbericht.

Welke verdiensten ook aan deeze Verhaalen mogen eigen zijn, is het echter alleen, omdat zij de oude Zeden en de Mythologie van Scandinaviën op eene bevalliger wijze, dan door eene dorre beschrijving, ontwikkelen, en ze bijna meer in werking brengen, dan leeren, dat ik deeze Vertaaling heb op mij genomen. Ik stel mij dus op geenerlei wijze tot een' verdediger derzelven tegen de aanmerkingen, die er uit een aesthetisch gezichtspunt tegen gemaakt zouden kunnen worden, vooräl wanneer men hier en daar de waarschijnlijkheid wat al te streng beöordeelen wilde. Ik twijffel echter niet, of zij zullen, over 't geheel genomen, met dat zelfde genoegen door mijne Landgenooten ontvangen worden, met welk men ze sedert lang in Denemarken en in Duitschland geleezen heeft. Sigrid, welke het eerst, nog zonder den naam van suhm, en als een prijsschrift

[p. VIII]

van Welspreekendheid verscheen, trok inzonderheid, deels van wegen het nieuwe en vreemde, dat in de inkleeding doorstaalde, deels van wegen het inneemende der Vertelling zelve, de algemeene oplettenheid naar zich; en de belangrijke signe en habor verduisterde eenigen tijd daarna weder alle zijne Voorgangeren. Men ziet in deeze Verhaalen, dat derzelver Schrijver, zoo veel hij slechts tot de Zeden en den Godsdienst der oude Scandinaviërs brengen kon, er in heeft willen vlechten, en met opzet omstandigheden verdicht heeft, om deeze of geene gebruiken der Helden-eeuw te doen kennen. Als een' warmen vriend zijnes Vaderlands, als een' Man, dien eerbied voor de oude Noordsche Volkeren vervulde, die gloeide van zucht voor hunnen roem, en die naar eene verëeniging der drie Natiën, welke het Schierëiland bewoonen, haakte, doch die vooräl den band tusschen Deenen en Noorwegers, onder welke laatsten hij een' geruimen tijd had doorgebracht, geduurig enger zocht toe te haalen: als een' zulken zal men den Heer suhm hier ieder oogenblik ontmoeten: doch, 't geen nog zwaarder weegt, den vriend van Godsdienst en van deugd zal men er tevens nimmer bij uit het oog verlie-

[p. IX]

zen; en zo ik mij hier en daar heb gedwongen gevonden, de verwen, waar mede hij de geöorloofde liefde wel eens geschilderd heeft, om eene enkele Nuance te verzachten, heeft zijn penseel zich evenwel nergens vernederd, om de verbeeldingskracht tot de verboodene in vlam te zetten. Ik heb andersins het oorspronkelijke met de meeste getrouwheid gevolgd: in haldan slechts eenige regels overgeslagen, waar de goede smaak, die den Schrijver steeds gewoon was te verzellen, hem op eene zonderlinge wijs verlaaten had. De V van eene meenigte eigen naamen, heb ik in een W veranderd, daar ze andersins geheel verkeerd zouden uitgesproken worden. Een enkel paar Nooten, die ik tot opheldering gemeend heb onder aan te moeten zetten, hebben de V., als de eerste letter van Vertaaler, ter onderscheiding van die des Schrijvers, achter zich. Voor 't overige bevinden zich deeze Verhaalen in het tweede, derde en vierde Deel der Werken van suhm, waar zij onder andere Vertellingen, die geen betrekking tot het Noorden hebben, verspreid liggen. Het eerste Deel zijner Schriften bevat ook eenige Noordsche Idyllen, insgelijks met andere vermengd, doch ik heb

[p. X]

niet noodig geächt dezelve mede over te zetten: daar de zeven Verhaalen ten overvloede strekken kunnen, om den Nederlander een denkbeeld te geeven van de levenswijze en de begrippen dier tijden. Slechts het Skalden-gezang bij Regnalds graf, 't welk als onäfscheidelijk van sigrid kan beschouwd worden, heb ik uit dezelve uitgeleezen, en achter de Verhaalen gevoegd.