Het toneel der snaaken

[p. 89]

Van een Juffer, die op den Dogge reed.

EEn seeker Edelman met sijn knegt op de Iacht gaande, en een quaat vermoeden op de Paap hebbende ('t welk een loosen schalk was) sont sijn knecht aan sijn vrouwe; seggende, gaat by mijn wijf, ende segt haar dat sy de Paap niet soude te eeten nooden: De Knecht gaat henen: en bedacht onder tusschen by hem selven yets anders 't welke hy tegens de Iuffer seyde, Mevrouw, mijn Heer doet u seggen, dat gy niet op de Dogge sult rijden, sy dit hoorende, begon te kijven, ende seyde: Wie Duyvel pleegt op de Dogge te rijden? De Knecht antwoorde, ik hebbe sulken last. De Knecht sijn rugge nauwlijks gewend hebbende, wierde sy straks begeerig om het selve te doen, ende overleyde het. De Hond sulks niet gewoon wesende, bijt haar in 't been, en sy begint te krijten en te kermen, en leed soo groote pijne, en wiert soo flaauw, dat sy daar van te bedde moeste leggen. De Man weder te huys komende, begon soo datelijk te

[p. 90]

kijven op hem, seggende; Wat duyvel hebt gy my te ontbieden? Wat seyde de Man? Dat ik niet op den Dogge zoude rijden. De Man roept de knecht, en seyde, wat hebt gy mijn Vrouwe gesegt? De Knecht antwoorde, dat sy niet op de Dogge zou rijden. Hy wederom, heb ik u dat bevolen? Neen, seyde de Knecht? Mijn Heer heeft my bevolen, dat ik mijn Iuffer seggen zoude, dat sy de Paap niet sou ten eten noodigen: indien ik dat gesegt hadde, sy hadde voorseeker de Paap ten eten genoodigt. Wat men een Vrouw verbied, dat heet men haar, en 't is veel ongeriemder op een Dogge te rijden, dan de Paap ten eten te noodigen. De Ionker antwoorde het is recht, gy hebt u boodschap wel gedaan.