Het toneel der snaaken

Yet voorgevallen op een Gastmaal.

EEn Priester hebbende eens op een tijt Gasten genoot, d' een en d' ander Cornuyten die hem by avontuyr ontmoeten; t' huys gekomen zijnde, heeft een koude haart, en niet een penning in sijn buydel gevonden, het welk hy niet ongewoon en was: daar was goet raat dier, ten laasten is hy stilzwijgende gegaan in de kooken van de Lombaart, daar hy groot mede was, overmits hy daar dik mede te doen had: 't Iong wijf eens uytgegaan zijnde, heeft hy heymelijk een kopere pot met vleys dat al gekookt was, van de haart genomen, en onder sijn Tabbaart t' huys gebracht hebbende, heeft die sijn Dienst-meyt gegeven, haar bevelende datse de Huspot straks in een aarden pot sou over-gieten, en des Woekenaars pot haastig scheuren tot datse heel schoon was, dat gedaan zijnde, geeft hy de pot sijn Iongen dat hy daar in de Lombaart een Daalder op halen sou, en dat hy een Ceeltje sou

[p. 61]

nemen, dat hy sulken pot ontfangen had; de Woekenaar niet kennende sijn pot, mits datse gescheurt was, ontfangt het pand, en geeft hem 't geld, en om dat geld liet hy den Iongen Wijn koopen, also wierd de Tafel gestoffeert. Doen men de Maaltijt in de Lombaart houden sou, was de pot en spijs weg genomen; de Kok kijven hoorende, seyde dat daar niemant in de kooken geweest was dan de Priester, en wie sou sulks vermoeden van een Priester: somma de Meyt gaat tot den Priester om te sien of daar de pot was, maar daar was pot noch pots kind, sy woude perfors de pot van hem hebben nademaal hy alleen in de kooken geweest was; hy belijden ten laatsten dat hy de pot geleent had, maar dat hyse weder t' huys gesonden had, daar hyse geleent had, als d' ander missaakte is de kijvagie seer groot geworden; de Priester tot getuygenisse toegenomen hebbende: siet doch hoe periculeus dat het nu ter tijt is, met yemand sonder schrift te handelen: men soude my by na wel van dievery beschuldigen, en had ik geen Ceeltje van des Lombaarts eygen hand, met een heeft hy het Ceeltje getoont, doen is

[p. 62]

de boevery uytgekomen, en de fabel is heel geneugelijk door de Stad verspreyt, dat op sijn eygen pot geld gegeven had; fluks waren al de lieden sulke boevery den Lombart toegedaan, die ook gemeen andere bedriegen.