De geest van Jan Tamboer

Van een Koster die de Pape het Vercken af gestoolen had.

Het is ghebeurt dat een seecker gierighe Pape, een vercken ghemest hadde, ende also het daer een gebruyk was datmen de Beulingen by de Bueren om brachte, 't welcke hy niet geern doen wilde, vraeghde om raedt aen

[p. 256]

sijn Koster hoe hy best doen soude, dat hy de Beulingen behouden mochte: De Koster niet slecht zijnde, gaf hem raedt, dat hy het Vercken by nachte soude slachten, ende seggen dan dat hem het Vercken ghestoolen was, dat hy gheraedtsaem vondt, ende dede alsoo, gelijck hem gheraden was. De Koster docht by hem selven, ick mach de Pape hier in niet leughenachtigh maecken, (hoe-wel hy de Boeren wel veele Fabelen wijs maeckt) ginck ondertusschen heen ende stal de Pape des nachts het Vercken af: Hy stondt des Morghens vroegh op, ende bevondt dat sijn Vercken ghestoolen was, ende liep voort nae de Koster toe, ende seyde: Mijn Vercken is my ghestoolen: De Koster seyde, soo moet ghy seggen. Wel, seide de Pape, het is my waerlick gestoolen; De Koster seide, blijft daer by, anders most ghy de Beulinghen om deelen: De Pape seyde wederom, het is my oprecht gestoolen. Soo ghy dat niet en seydet, soo souden de Bueren daer op smaden, ende seggen Heeroom is al te gierigh, die wilse niet misten. De Pape mocht daer met heen gaen, ende hy was ondertusschen sijn Vercken quijt.