De geest van Jan Tamboer

Van een Pape die de Biechte Clapte.

't Is gebeurt in de Grietenie van Wolvega, dat daer een seeckere Boeren Ionge sijn Biechte dede an een Pape, die hem heel scherp

[p. 254]

ondervraeghde, bekennende alle sijne misdaden die hem bewust waren, ende seyde dat hy noch wat heymelicks wiste, maer hy en dorst het de Paepe niet seggen: De Paepe meenende een seer sekreete saecke te hooren, hieldt al sterck aen, en seide tegens de Ionge, ghy moet niet verswijgen, of hy kost geen Absolutie krijgen. De Ionge door 't hart aenhouden, seyde; ick weet een Vogels nesjen, en het weet noch een Ionghe, maer ghy moet het niet segghen: De Pape worde quaet, meende dat het de Ionghe uyt schalckheydt dede, ende dat het hem was in ghesteecken, quam des anderen daeghs op de Predick-stoel, ende seyde tegens de Gemeente, dat sy haer Kinderen so ongemaniert op voeden, datse in plaets van Sonden te belijden, spraecken als dan van Vogels nesjes, ende spottende also met de Priesters. De Ionghe de welcke mede in de Vergaderinghe was, riep, He, he, dacht ick het niet wel, dat de Schelm niet swijgen kon, ick sal het datelick gaen ende halent uyt; Liep uyt de Vergaderinghe ende haeldet, quam doe weder in, en seyde, hier heb ick het al, nu sult ghy het my niet nemen.