Van een Man die meende dat hem de Duyvel halen
woude.
Het is tot Campen ghebeurt dat eenighe Drincke-broes by malkander in
een Herberge waren te drincken, en eene van haer was in de Hof gegaen om sijn
behoefte doen, en een ander volghde hem, en in de Hoff komende, rees d'eerst
uyt-gegane over eynde, en liet de Broeck op de hielen vallen; Den anderen van
hem niet wetende, wierde vervaert, alsoo het duyster was, meende dat daer
spoeck stondt, en riep wie daer? Den anderen sweegh al stille: Hy roept noch
eens wie daer? en die ander sweegh noch al stille, en quam soo nae hem toe
gaen. Hy noch meer vreese krijghende, trock op de loop, en om de naeste wegh te
kiesen, sagh hy een Venster open staen dat leegh by der aerden was, om daer in
te klimmen, dat hy dede: De ander een loosen schalck zijnde, liep hem aen, en
greep hem by de beenen, settede sijn eene been teghen de Muyre en trock hem te
rugge: De ander begon te krijtten, en riep om hulpe; Hy die daer en tegen een
sterck man was, hielt hem lustigh vast: Hy seer beanghst zijnde, riep, mannen
Broeders helpt my, de Duivel wint het anders, en doe quamense en helpen hem,
maer en konden het hem
Auteursrechtvrij