De geest van Jan Tamboer

Den slimmen Student.

Een subtilen Geest, die sich meester der loosheden scheen gemaeckt te hebben, wierdt dieshalven van allerley jongh gheselschap bemint en vermits hy syn Vaderlant verlaten had, om sich in allerley goeden studien te oeffenen, na belofte, die hy zijn Vader ghedaen had, soo wast, dat hy tot alle deboci vervallende, syn teer-gheldt te swack bevondt, om daermee 't Heerschap te spelen. Weshalven hy het meest daer op aenleydt, dat hy, door sijn loosheden, hier of daer de vrye-slemp kreeg. Evenwel, als hy merckte, dat dit niet langh duuren wilde, so gaet hy by eener, die hem niet bekent was, en huurt daer een kamer, en dewijl de Snyders te Parijs seer trachten, om de nieuste mode te weten so leent hy van eenigh sijner mackers eenig kostelick gewaadt, van de een een braaf wambais, van de ander een treffelicke Mantel, en van elcks soo jets. Dese kleederen hanght hy breedt voor de Vensters van sijn kamer, so dat men als men van beneden daer nae sach, schier een Schouburghs Kleer-kamer scheen te sien: Hy nu, kleedt hem heel onnoosel, als een lant-looper, en gaet soo by 4. a 5. Snijders,

[p. 58]

seggende haer: Mesjeurs, ick weet een treffelicke avantagie voor u, dat ghy het wist, ghy sout graag tien Ducaten, geven, om daer achter te komen De Snyders dit hoorende, waren nieusgierig, seggende; Spreec op, wat is't, is't ons so veel waert, het sal u geen schade zijn. Den deurslepen Vos sey; Ick weet een kamer, daer een Beunhaes met menigte van Knechts sit en werckt, en die de nieuste Mode, en het meeste werck van Parys heeft. Wat vvilt gy my geven, dat ik u segh, vvaer dit is? De Snyders, te grager wordende, vermids dit een Beunhaes was, wierden met hem eens, datse hem twe Ducaten souden geven. Hy dan, sey haer de plaets, daer hy de kamer gehuurd had; en neemt haer op staende voet met hem. En alsoo het avondt was, steygerden sy een ladder voor 't huys, en besteegen, die tot aen 't venster van de kamer; maer siende niet den een deel kleeren, en een Snyders tafel, die den loosaert daer om schijn gesteld had, soo riepen zy: Hier is niemant op de Kamer! Den boef riep weerom: Komt liever morgen te elef uuren, dan sal hy des vvis zijn: En of hy hem verschoonen vvilde, dat hy geen Snyder ofte Beunhaes vvas. Soo neemt ghy hem echter in sekerheyt. Want hy sal de beanxte katten slachten, en soecken uytvlucht. De Snyders vonden dit goet. Tegen dees' gesette tijt, ging dese schalk in een ander gewaat self daer sitten, even als oft hy een Snyder was. Als nu de Snyders daer quamen, was hy besich met naayen, maer zy, mee-

[p. 59]

nende dat hy dien Beunhaas was, vatten hem by de kop, en wilden hem met kracht en ghewelt mee nemen, en als hy lang-genoeg tegenstant gedaen had, liedt hem na beenen sleepen, 't welck het lijntie was, daer hy aen trok: Want beneen zijnde maeckte hy een gerucht, dat de heele buurt te hoop liep, de welke hy altemael tot getuyge riep, over 't ongelijck dat hem geschiedde, waer over de buuren hem ontsetten wilden, betuygende de Snyders, datse hem onrecht deden, also hy een reysiger was, die van d eene Stadt op d' ander reysde. De Snyders, dit hoorende, merckten t bedrogh, en wilden hem laten loopen, maer hy hielt haer vast, en dee terstondt beklag aen de Schout, waer by hy van de buuren ghetuygenis krijgende, sijn practijck beloont kreegh, alsoo hy haer vijftigh Fransse Kroonen uyt haer beurs klopte.