De geest van Jan Tamboer

Looze Pots.

Te Parijs was een berooyde Student, die op allerley loosheden afgerecht was; dese logeerde in een vreemde Herbergh. Als op zeker tijt een Boer quam vragen aen de waer-

[p. 55]

din, ofse oock Hoenders wilde hebben, en de Vrouw neen seyde; Soo riep hy: Hier, Boer, laet eens sien u Hoenders. Den Boer, hebbende maer een Hoen in sijn toe-ghemaeckte korf, daer de staert ten halven uyt-stack, gaf de schalck den korf metter hoen over. Den loozaert, een weynigh binnen tredende, rukt metter haest het hoen den staert uyt, en leyt in stee van 't hoen, een groote steen in de korf, maeckende de selve weer dicht toe, en stekende den staert tusschen het decksel in, dat hy'er ten halven uyt-stack, soo datmen van buyten niet anders speuren kon, of't was, gelijck 't te vooren geweest was, Dus gaf hy den boer de korf wederom: Seggende, dat het volck niet gesint was om te koopen. Den Boer, gants geen arch denckende, gaet van daer. En komende weer by een ander van sijn bekende, vraeght als voren, oft sy oock een lecker hoen wilden koopen, De luyden seyden: Laet eens sien u Hoen En als hy sijn korf wilde openen, so viel de staert van 't hoen op de vloer, hy vondt, in plaets van 't hoen, een steen in de korf. Den Boer, slecht kijckende, meende sich schier t'ontselven, dat hy dus gefopt was. Hy loopt daetelijck nae 't voorigh huys, en begint daer te parlementen, datse sijn hoen ghestoolen hadden. Maer wat hy dee of niet, niemant wister af, alsoo den boef, die hier schuldig aen was, het hoen al op een ander gebracht had, en vast reedschap maeckte, om met

[p. 56]

een van zijn mackers 't selve op te kluyven, So dat den boer ongetroost van daer moest gaen.