De geest van Jan Tamboer

Pots om Pots.

't Gebeurde eens, dat' er twee Barvoeter Monincken, buyten Parijs gingen wan-

[p. 28]

delen, en also deeze Monnicken geen gelt moghen draeghen, en derhalven haer kost by de huysen moeten haelen, soo quamen dese broeders in een, onnoosel Herbergje, daer de luyden eerst nieuwelijcks waren komen woonen daer vraeghende, naar eenigh gebraat, of jets anders, so seyde de Vrouwe, dat-ze niets hadde te eeten, als een eenigh hoen, met een weynigh broods. Zo sy dat beegerden, so konden-ze het krijgen.Waer op de Monnicken seyden: dat ze dat maer soude op-dissen. Het welk de Vrouwe dede, niet denckende, dat de Monnicken hier geen gelt voor souden gheven. Nu so draa als de Vrouwe dat op gedist hadde, so quamen daer strax twee Cathuyzer Monnikken in, die deeze twee anderen hier van verre hadden sien ingaen: dese Cathuyzer Monniken zijn gemeenlijck heel rijck, en hebben altoos gelt by haer, zijnde oock heel liberael, dewijl het haer op geen gelt aenkomt. Dese nu, vragden mede om wat t' eten, gelijck de voorgaende. En als de Vrouwe seyde dat-ze gantsch geen spijs in huys hadde. Als hebbende so strax een hoen, datze noch hadt, voor twee andere Monnikken opgedist, so vraegden dese Monnikken, oft-ze niet liever geldt voor dit hoen had? Ia seyde de Vrouwe, voor niet kan ick het niet geven. Alsoo ick self een behoeftige vrouwe ben. Wel vrouwtje, seyden de Monnicken, so haalt ons dat hoen, want de andere monnik-

[p. 29]

ken sullen u daer geen gelt voor geven, dewyl sy geen geldt mogen dragen , en derhalven op sulck een maniere haer kost soecken. De vrouwe, dit verstaen hebbende, gaet terstont by de andere Monnikken: en willende haer beproeven, soo vraeghde zy, oft zy lieden oock een Ryxdaalder konden wisselen? ach! Lieve susje, antwoorden de Monnicken, wy vermoghen geen geldt te handelen; wy zijn altoos sonder gheldt. Maer, vervolgde de Vrouwe, betaelt ghy dan de kost niet, die ghy daghelijcks eet; Neen, spraken d'andere, want wy hebben over al de vrye Kost. Ia, sey de Vrouwe, hier niet; Ick ben self een arme Vrouwe, en hebbe self wel wat van doen. Wel, seyden de Monnicken, ghy behoeft ons niet te geven of ghy wilt, belieft ghy het weder te nemen, 't staet u vry? Iae, voor seker, antwoordde de Vrouwe, en 't hoen wegh-nemende bracht het d'andere Monnikken, de welcke dit niet weynigh kittelde. Als nu de Barvoeter Monnicken dese pots heymelijk afgeloert hadden, gaen zy by de Cath. Monnicken in haer kamer, welcke d'andere Monnicken, van plichtsweghen, wel ghenoodt souden hebben; maer 't hoen metter haest opgekloven. Evenwel t'samen eenige vriendelicke discoursen hebbende, als latende hier van wederzyds niet blyvken, so gingen zy, eyndelick altsamen van daer en komende, al wandelende, op een bergachtigh landt, daer veel die-

[p. 30]

pe vooren waren, die wel een kniediepte moeras hadden en wel vijf, of sestien voeten wijdt waren, so en kondense haer weg niet vervoorderen, oftse moeste daer door passeeren; De Barvoeters nu hebbende maer een lange py, en anders koussen noch schoenen an, gingen hier maer rompslomp (gelijck men segt) door. Het welck, d'andere niet doen konnende, als zijnde, van 't hooft tot de voeten gekleet, soo vraeghden zy de Barvoeters, oftse haer daer over wilden draegen, beloovende haer, het selve te willen beloonen. Dese dit niet weygeren konnende, seyden: ja, heel gaeren. En nemende haer elck op den neck, so seyde d'eene Cath. Monnick, als zy omtrent midden in een wijd moeras waren; Broeder, houdt my doch trouwlijck vast ick sal 't u wel betalen. Broeder, sey de barvoeter, hebt ghy oock geldt by u? ja, antwoorde d'ander, geldt ghenoegh so werp ick u van my, sprack dese, want ick magh gheen gelt dragen; smytende hem tot over d'ooren in 't moeras, waer mede hy des Catuysers rede bevestighde; dewijl die van te vooren tot de Waerdinne geseyt hadde, dat de barvoeters geen gelt mochten draghen. En om nu dese sonde niet te plegen, so smeet hy de Cathuyser Monnik van hem, dewijl hy, dragende zyn perssoon, oock met een zyn gelt droeg.