Is dat toeval en zonder zin? - Het lijkt mij of wij niet weten wat er in werkelijkheid met ons en rondom ons gebeurt.
Het oud heertje, een Rijnlander die echter altijd Frans met ons spreekt, kwam wat later op den avond, met een glas champagne in de hand naar ons toe, om ons een gelukkig nieuwjaar te wensen. Hij nam plaats, op mijn uitnodiging, aan ons tafeltje, en het gesprek ging over wijn, over hôtels, over de Middellandse Zee, en natuurlijk ook over de aardbeving, en hij vertelde ons, in diepen ernst, dat hij de laatste nachten wakker lag, niet slapen kon, voortdurend gekweld als hij was door de gedachte aan de kadasterkwesties welke nu na de ramp van Messina te berde zouden komen en hem onontwarbaar toeschenen! - Hij kent niemand, en wil ook niemand kennen. Tweemaal per jaar doet hij een kuur te Neuenahr, want hij heeft een suikerziekte. Tussentijds vertoeft hij in Luzern (hij spreekt de z zacht uit!) alwaar hij ook weer enige weken blijft, alvorens naar de Riviera te komen om te Bordighera, te Rapallo of te Santa Margherita de wintermaanden door te brengen. En aldus, jaar in jaar uit. En niets boezemt hem belang in, niets en niets. Een dergelijke leegte van leven doet mij met angst aan. Ik ben bang voor dat mannetje, en soms toch benijd ik hem zijn onnozele tevredenheid!
Auteursrechtelijk beschermd