In den morgen, wanneer het licht het gunstigst is, bezoek ik de kloosterkerk en bestudeer de fresco's. Schoner schilderingen zag ik nimmer; de diepe hartstochtelijke vroomheid, in harmonie met God, is hier uitgedrukt. Giotto, Cimabue, Lorenzetti, - welke onovertroffen kunstenaars!
Van onze kamer in hôtel Giotto (volgens Baedeker een eenvoudige herberg, doch in werkelijkheid een modern ingericht hôtel dat ons al te zéér ver verwijderd houdt
[pagina 80]
[p. 80]
van de levenswijze van den subliemen Poverello!) overzien wij het brede dal en de verre nevelachtige bergen. De grote ruimte is als van de zee. Daar liggen vóór ons in onafzienbare uitgestrektheid, olijftuinen en wijngaarden en akkers; onze ogen volgen de witte wegen welke kronkelen door het land, over heuvelen glooien naar de verre bergen toe, en in stille ontroering turen wij over de schone wereld, waar eenmaal die heilige man, alleen of in gezelschap van zijn broeders zwierf. Ik voel dat er nog een meer direkte wijze moet bestaan, om God te naderen, dan door het schone beeld der kunst.
Auteursrechtelijk beschermd