Het meisje uit Tapoeripa

[p. 43]

Den fotomans

‘Vandaag is het vervelend,’ zegt Foki tegen Johan. ‘Ja, ik was liever naar school gegaan. Voor mij hoeft er geen zaterdag te zijn’. Voor mij ook niet’ zegt Foki en tekent kringetjes met haar vinger in het zand. Ze zitten op bankjes onder een open kamp, dat naast hun huisje staat. Moeder is binnen ze doet wat verstelwerk.

Vader krijgt gaatjes in zijn broeken van spijkers die uit de wand van de boten steken en ook in het magazijn waar de machines opgeborgen worden. Ook Foki heeft soms een scheur in haar jurk. Moeder zegt vaak tegen haar dat ze minder wild moet zijn, als ze speelt. Ineens stopt Foki met tekenen. Ze kijkt naar Johan die het ook gehoord heeft, want hij kijkt naar haar en legt zijn vinger op zijn mond. Het geluid wordt steeds luider. Dat is een bus! Even later stopt de bus bij buurman. ‘Lina!’ roept Foki, maar ze zwijgt als ze meer mensen ziet uitstappen. Ze ziet een vrouw, een jongen en een

[p. 44]

meisje. Ze rent naar binnen om moeder het nieuws te vertellen. ‘Fotoman’ hoort ze moeder zeggen. Ze ziet moeder bij het raam staan. Teleurgesteld gaat ze terug naar buiten. Moeder heeft al gezien dat er mensen uit de stad gekomen zijn. O ja, ze heeft de bus ook gehoord. Wat dom van Foki. Lina heeft veel tassen meegebracht. Ze gaat deze keer langer blijven. Lina was met de juffrouw naar de stad vertrokken. Moeder had gezegd dat Lina heel knap zou worden. In de stad zijn er zoveel scholen.

Zijn die jongen en dat meisje vrienden van Lina? O! Ze heeft nu stadsvrienden. Ze zal zeker niet meer naar ons omkijken.

Foki en Johan zitten weer rustig op hun banken te kijken naar de weg. Ze wachten op de andere kinderen om mee te spelen.

Dat zullen er vandaag wel niet veel zijn. Sami en zijn zusje zijn naar Brownsweg en Loes is met haar moeder naar hun kostgrondje dichtbij Klaaskreek. Ze komt pas morgen

[p. 45]

terug. Maar waar blijft Sisi zo lang. ‘Oen wiki, oen wiki.’ Dat is Lina. Ze loopt naar Foki en Johan toe. Die zijn zo verrast dat ze niet antwoorden. Pas als Lina ze vraagt waarom ze niet antwoorden als ze groet, zeggen ze:

‘Aw wiki ba’. Als Lina vraagt, waar hun moeder is, wijst Foki naar het huis. Terwijl Lina moeder gaat groeten, denkt Foki aan de kinderen die met Lina uit de stad gekomen zijn. Ze vraagt zich af, hoe die kinderen praten. Praten ze alleen zo als de juf op school?

Misschien heeft Lina ze ook hun taal geleerd. Ze zal het aan Lina vragen. Ze staat op en rent naar binnen.

‘Kan je weer niet rustig lopen’, zegt moeder. Foki gaat rustig zitten wachten. Moeder informeert hoe Lina het in de stad heeft. ‘Hoe gaat het met je studie’, vraagt moeder. Nadat Lina op alles geantwoord heeft, vraagt moeder wat Foki wil hebben. ‘Hoe praten de fotomans?’ vraagt Foki aan Lina.

‘O, Frank en Clara. Je zal ze morgen wel zien.

[p. 46]

Ik wed dat jullie beste vrienden worden. Tante’ ,zegt Lina.

‘Morgen gaan we met Pa vissen, mogen Foki en Johan mee?’ Foki valt moeder om de hals, als moeder zegt dat het van haar wel mag.

‘Doe toch niet zo wild. Ik moet het nog even met vader bespreken’, zegt ze nog. Foki weet dat ze mee mag.

Ze rent naar buiten.

‘Johan!’ roept ze luid, ‘we mogen morgen met buurman gaan vissen’, en als ze heel dichtbij is fluistert ze: ‘en die fotomans gaan mee.

Weet je hoe ze heten?’ Johan antwoordt niet. Hij kan het niet eens raden.

Dan zegt Foki met een heel geleerd gezicht: ‘Frank en Clara’. ‘Zulke gekke namen’, zegt Johan. ‘Je moet je tong zo rollen.

Weet je wat we doen? We noemen ze Fanki en Caja. Dat klinkt beter’. ‘Ja’ zegt Foki ‘dat vind ik ook’.