Het meisje uit Tapoeripa

[p. 23]

Naar school

Foki is al zeven geworden, en mag van haar moeder de eerste dag na de vakantie naar school. Ze loopt als een echte dame op de weg. Moeder heeft een trommel voor haar gekocht bij oom Tonie, de enige winkel in het dorp. Die houdt ze stevig in haar hand. Ze moeten nog een eind lopen, want de school staat tussen twee dorpen in. Daar moeten zo wel de kinderen van Hermansdorp als Tapoeripa naar toe. Ze klimmen een heuveltje op en Foki ziet de school staan. Wat een grote school. Ze struikelt haast over een steen. Haar broer houdt haar stevig vast. ‘Kijk toch uit’, snauwt hij.

Wat is ze blij dat ze eindelijk op het erf van de school staan. De weg leek haar zo oneindig lang.

Maar wat een kinderen staan er. Zoveel kinderen heeft ze nog nooit bij elkaar gezien. Enkelen met een schrift en potlood en anderen met een trommel. Ze hebben mooie jurkjes, broekjes en hemdjes aan.

Er komt een juffrouw in de deur staan die in haar handen klapt. Een

[p. 24]

meisje trekt haar in de richting van de juf.

Dan zegt de juf wat en allen lopen de klas binnen. Een meisje van Hermansdorp wenkt haar om naast haar te zitten. Ze vraagt Foki naar haar naam. Ze vertelt aan Foki dat ze Ahanse heet. Foki vindt dat een mooie naam.

Dan tikt de juffrouw met een liniaal op tafel en alle kinderen zitten stil.

‘Eerbiedig’ zegt ze.

Foki kijkt om zich heen.

Ze ziet alle kinderen hun handen op tafel bij elkaar zetten. Foki zet de hare ook op tafel. De juffrouw begint te zingen en alle kinderen zingen mee. Dan praat de juf tot het kind op de voortste bank. Dan volgt het meisje op de tweede bank.

Maar wat een vreemde taal spreekt de juf. Foki verstaat er niets van. Nu is het haar beurt. Foki weet niet wat van haar verlangd wordt, maar Ahanse komt haar te hulp. ‘Oe fa joe ne’, fluistert ze. Foki noemt haar naam, maar de juffrouw heeft het niet verstaan en Foki herhaalt het iets luider. Dat is goed en de juffrouw gaat verder met Ahanse die haar naam luid-

[p. 25]

keels door de klas doet galmen.

Ahanse is knap. Ze is zeven jaar oud en is al een jaar op school.

Foki kon ook zo knap zijn als Ahanse, maar haar moeder vond de weg te ver naar Brokopondo toe. Daar moesten alle kinderen uit Tapoeripa en Hermansdorp naar school.

Wat waren ze blij toen er vorig jaar een school gebouwd werd tussen de twee dorpen.

Ahanse is knapper dan de juf. Ze kent haar eigen taal en die van de juf.

Maar de juf kent alleen haar eigen taal en die van Ahanse en Foki niet.

Wat zijn de mensen van de stad toch dom.

[p. 26]

[p. 27]

Als alle namen genoemd zijn mogen ze buiten spelen. Dat vindt Foki erg prettig. Ze spelen djompofoetoe. Foki heeft een mooie platte steen gevonden, die glijdt precies in het vakje.

Dan mag ze springen. Ze heeft al drie punten, en Ahanse maar één.

Daarna gaan ze pakkertje spelen. Ze stoeien flink en als de bel gaat vindt Foki dat de pauze te vlug om is.

De juf klapt in haar handen en alle kinderen stappen één voor één de klas binnen.

De juf deelt de leien en griffels uit. Foki tekent een vrouw die bezig is Apitie te koken. Dat maakt haar moeder vaak van geraspte cassave waaruit het vocht verwijderd is met een matapi. Daar knijpt ze stukken vanaf en ze zet ze in een pot soep.

Ze kijkt even op Ahanse's lei, maar deze schuift de hare op.

Dan houdt Foki haar tekening omhoog. Dat vindt Ahanse mooi. Ze houdt de hare ook omhoog. Ahanse heeft een vrouw getekend, maar ze ziet er anders uit dan de vrouw die Foki getekend heeft. Ze heeft glad haar en ze heeft een jurk aan. Oh, nu

[p. 28]

ziet Foki het. Het is de juf. Ze kijkt Ahanse verwonderd aan. Ze vraagt zich af of de juf niet boos zal worden.

Als de juf even later de leien ophaalt, lacht ze heel luid en geeft Ahanse een klopje op haar schouder. Foki krijgt ook een goedkeurend knikje.

Dan is het tijd om naar huis te gaan. Ze bidden eerst en mogen dan één voor één de klas uit.

Bij de poort staat Johan al te wachten. Ze loopt naar hem toe en samen gaan ze het erf uit.

Opeens voelt ze een tikje tegen haar rok. Ze kijkt om. Dat is Ahanse die haar ot geeft. Foki wil zich los rukken om Ahanse weer een tikje te geven, maar Johan houdt haar stevig vast. Hij kijkt om en vraagt waar ze naar toe moet. Foki antwoordt maar liever niet. Ze keert zich om en zwaait naar Ahanse.