Emilina

[p. 12]

[II]

De afgelopen dagen waren druk maar prettig. Ze was bij een tante op verjaring geweest waar ze veel gegeten en gedronken had. Deze tante is van de stad. Toen haar oom zou trouwen was het een hele heibel. Toch zat de helft van de familie bij de stadse tante op verjaring. ‘Ze wordt maar één keer zeventig,’ zeiden ze.

Als ze haar moeder erop attent zou maken dat het toch wel goed gegaan is met dit huwelijk, dan zou ze brutaal zijn.

Eergisteren kreeg tante als verrassing een serenade die bestond uit zingende mannen en vrouwen. Die slopen stilletjes tot achter de deur en begonnen ineens te zingen. Tante schrok zich een aap. Ze rende van de slaapkamer naar het toilet, dan naar de voorkamer en terug, tot oom zei: ‘Wiesje trek een andere jurk aan en nodig de mensen uit om binnen te komen.’

Toen tante eindelijk verscheen hadden de mensen al vier liedjes gezongen. Dit liedjes-zingen, huppelen en met vlaggetjes wapperen duurde tot twaalf uur in de nacht. Tante had zich geen zorgen hoeven te maken over de traktatie want die hadden ze zelf meegebracht. Alle nichten en neven hadden geholpen met het huis weer netjes te zetten, zodat ze kort daarna allen in bed lagen.

[p. 13]

Om vijf uur in de ochtend waren er weer mensen voor de deur die met luid trompetgeschal niet alleen tante maar de hele buurt wakker maakten.

Het was weer ongeveer bij het vierde lied dat tante de deur opendeed. Ze genoten niet alleen van de mooie kerkliederen maar ook van de bol met kaas en het kopje koffie. Er waren ook enkele buren aanwezig, die extra welkom waren, omdat ze het gepresteerd hadden zo vroeg uit bed te kruipen. Toen het bazuinkoor om zes uur verdween, viel tante met een zucht op een stoel neer. Oom had haar aangeraden een beetje te gaan slapen. Hij zou haar om negen uur wekken. Dan zou ze ruimschoots op tijd zijn voor de morgenzegen die om tien uur zou beginnen. Tante heeft die raad wel opgevolgd maar of ze geslapen heeft is een open vraag, want om half negen was ze al de kamer uit om te vragen of alles in orde was.

Na alle voorbereiding zoals koek in stukken snijden en zangboeken klaarleggen, kwam de dominee. Emi wist nooit dat de dominee tante zo'n godvruchtige vrouw vond. Zijn tekst kende ze nog. Het was genomen uit 1 Petrus 3, vers 1 - 3.

Ze vraagt zich af of het voor tante mogelijk is nog nederiger te zijn dan ze al is. Dat hoeft men de Surinaamse vrouw niet te leren, dat is ze al te veel. Emi heeft zich vaak geërgerd aan bepaalde dingen in het dorp. De man mag zoveel vrouwen hebben als hij maar wil. De vrouw mag dat niet. Al blijft een man een jaar weg, zijn vrouw mag zelfs geen man aankijken. Daar zorgen de jongens in het dorp wel voor.

Ze heeft zo'n vechtpartij, kort voor ze het dorp verliet, meegemaakt. Jusie van Opa Bert ging stiekem naar een vrouw, wier man al zeven maanden geleden naar Botopasi was vertrokken. De mannen hebben Jusie zodanig afgetakeld dat hij flauwviel.

[p. 14]

Fijn dat ze twee vrije dagen gevraagd had, dan kon ze tenminste uitslapen. Eind van de maand zal ze het weer weten, want dan krijgt ze twee dagen minder loon. Spijt heeft ze niet, want wat ze allemaal bij tante heeft meegemaakt, zullen haar kinderen beslist niet meemaken. Het schijnt nu al een treffer te zijn een bietkoekoeshow te zien of een ruiker van pruimen of één van schuimpjes.

Ze ligt nog te denken over gisteren als de sirene van Beekhuizen loeit. Het is al twaalf uur. Vlug springt ze op. Ze wil naar de winkel om blom en een ei te halen en wat soepgroente en tomaten bij Mai in de ‘Ons Belang’ om de hoek. Ze wil blonkunudru-soep koken. Daar houdt Lucie van, maar daarvoor hebben ze normaal geen van beiden tijd.

Als ze weer thuis is, zet ze het vlees op vuur en begint de blom met ei te roeren. Blonkunudru-soep koken heeft veel werk, maar ze doet het graag. Ze geniet er nu al van hoe blij en verrast Lucie zal zijn.