Asekete

[p. 12]

[III]

Pito is al wakker. Om vijf uur zal hij naar de put gaan.

De put is een gedeelte van de zwamp waar ze baden en kleren wassen. Vandaag moet het gebeuren. Hij weet dat de Goden hem nooit zullen teleurstellen, maar toch is hij altijd in een grote spanning, want de mensen in het dorp rekenen op hem.

Wat zouden ze zeggen als het eens mislukte?

Fuut... fuut, Pito stapt uit zijn hangmat. Hij heeft de koelitjan, de vogel die om vijf uur fluit, gehoord. Hij pakt zijn sekseki en zijn pijl en boog en loopt het bospaadje op. Het is heel rustig in het bos. Het gebrul van de brulapen hoor je als in koor van verre. Geen takje beweegt. Zelfs de wind staat stil. Pito ademt de frisse lucht diep in.

Hij is helemaal vergeten dat hij uit huis moest om iemand te halen.

Een mooie ochtend is het. Het is lang geleden dat Pito zo vroeg naar het bos geweest is. Vroeger ging hij vaak de hele nacht jagen. Dan zat hij in een boom op de loer naar een hert of buffel. Nu is er veel vis. Als moeder de vrouw niet klaagt, doen ze het maar rustig aan.

Ineens hoort hij een geluid. Hij staat stil en luistert.

Het geluid komt uit het water... dat is zeker de negerin die hij moest halen. Pito is weer de grote piaaiman. Hij houdt zijn sekseki recht voor zich. Hij prevelt enige woorden en

[p. 13]

loopt zelfbewust op zijn doel af.

Hij blijft bij de put staan. De vrouw die een vroege bad nam, schrikt heel erg. Pito zegt: ‘Goedemorgen, ik ben je komen halen.’

De vrouw staart hem verschrikt aan. ‘Kom hier’ zegt hij.

De vrouw had haar pangi uitgedaan en aan wal laten liggen.

Hoe kon ze denken dat er zo vroeg mensen in het bos zouden zijn?

Ze denkt ‘ik moet mijn kleren halen’ en ze gaat daarom de andere kant op.

Pito schreeuwt naar haar en hij grijpt naar zijn pijl en boog en mikt op haar.

‘Er uit!’ schreeuwt hij. ‘Deze kant op.’

[p. 14]

De vrouw verstaat hem niet maar ze ziet wel dat hij de andere kant op wijst. Zij wijst naar de richting waar haar kleren zijn.

Pito gelast haar aan de andere kant eruit te komen. Als ze aan land is aarzelt ze even. Pito wijst met zijn vingers ‘lopen!’ Als ze weer omkijkt wijst Pito weer ‘Vooruit, lopen!’

Ze lopen achter elkaar op het paadje dat naar het dorp leidt.

Pito roept de vrouwen van zijn dorp met de sekseki op. hij vertelt ze ook door de sekseki op een bepaalde manier te schudden dat ze een lendedoek moeten meenemen.

Pito weet precies hoe lang ze nog moeten lopen voor ze het dorp bereiken. Hij weet ook hoe lang het duurt voor de vrouwen er kunnen zijn. Langzaam naderen ze het dorp.

Daar zijn de vrouwen al. Ze binden de negerin een lendedoek om. Ze nemen haar mee naar het dorp, naar de grote hut die midden in het dorp staat. Ze laten haar op een bankje zitten en geven haar een Ananasdrank. Ze vertellen haar dat ze niet bang hoeft te zijn, maar dat ze wel voor zichzelf zal moeten zorgen. Ze zal zelf moeten koken, water bij de kreek halen en de afwas doen. Maar de negerin verstaat ze niet. Zij spreken Arowaks en de negerin Saramaccaans. Dat is een probleem. Dan moeten ze maar met bewegingen spreken. Dat gaat wat langzamer.

Ze geven haar een hangmat, aardewerkpotten, een prapi, kalebassen en ook een naam.

Ze noemen haar Asekete. Dat betekent alles zelf doen.