Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Begheerighe: Verheft die Salighe ende bidt om haer leven voorts te hooren.

SVPERIOR.

[p. 325]

BASSVS.

[p. 326]

DVysent en duysentmael vercoren van Godt den Heer'

Die salighe die wel gheboren! die Godt soo seer

In die hooghe speel-hoven, van dat gheniet daer boven

Vol over smakelijcke vreught

In allen troost de' staen verheught.

O pur' siel'! o uytghelesen! des Heeren Bruydt!

Die soo diep' was ghegaen in't wesen, haer selven uyt;

Dat sy soo claer van gronde, soo pur in't hooghste stonde,

Soo vast in Godt hadd' hare rust'

Vervult met hemelsche wellust'.

Alleluia mocht sy wel singhen, in elcken hof,

En innichlijck van vreught opspringhen in haers Godts lof,

Alleluia der weelde, daer hy haer inne stelde,

Alleluia vol van vermaeck,

Dat Godt haers wel-vaerts was oorsaeck'.

Met dat gheluck van Godt beschoncken mocht' sy voorwaer

Wel staen in haren Godt versoncken gheheel uyt haer,

Met duysent minne wonden, wel staen in Godt verslonden;

Als sy in dien blijden staet

Den troost soo smaeckte boven maet'.

Hoe wordt mijn siel' vriendinn' ontsteken, in melody'?

Dat ick v hoor' van haer uyt spreken, dit leven bly':

Wilt voorts noch wat uyt legghen, wilt noch wat van haer segghen;

Waer dat sy toch ten lesten quam,

Waer dat haer leven eynde nam.