Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 320]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 321]
| |
OM van Godts duysterheydt te spreken,
Waer by sal sy gheleken
Van my hier worden nu te recht'?
Die ooghe self' die moet beswijcken,
Hoe sal ick haer doen blijcken?
Voorwaer mijn uytspraeck' is te slecht;
Den speel-hof is te wonder, Godts rijckheydt te besonder:
O speel-hof schoon vol duyster lichte!
Oft wel claerheydt boven ghesichte!
Als die bly' siel' dan was ghecomen
Van den Heer' opghenomen
Vol blijschap ende soeticheydt
In het bemerck van dien nachte,
Die claer boven ghedachte
Haer uyt haer selven hadd' gheleydt;
Niet konnende door gronden die claerheydt onder-vonden,
Als overstroomt en overwonnen
Stondt ghelijck blindt in't vier der sonnen.
Haer ooghe sach den claren luyster,
Maer als in nachte duyster:
Sy sach t'vier, en s'en sach 'tvier niet;
Sy was wel tot dat vier verheven,
Maer moest' haer ondergheven;
Want die vlam' daer haer Godt in liet,
Daer hy haer oogh' in stelde, was soo vol alle welde,
Was sulcken claer, en rijck bevinden,
Dat sy de siel' scheen te verblinden.
Die duysterheydt vol gulde stralen
Dwonck haer uyt haer te dalen,
Het was te claer dat sy vernam,
Sy moest' in dat aenschouwen stercke
Toe sluyten d'oogh ghemercke,
Om den brandt die haer teghen quam:
Den hooghen blixem dede, haer staen in duysterhede,
En daer haer Godt verduystert houde,
Als een bedeckt groot licht aenschoude.
| |
[pagina 322]
| |
Die vlamme groot was onghemeten,
Wat dat sy kost' gheweten,
Oft daer van onder-vinden mocht';
Het was een vier groot sonder eynde,
Daer sy te smilten meynde,
En d'ooghe te verliesen docht';
Die clare duysternissen deden t'ghesicht' ghemissen:
Hoe sy meer sach Godts rijcke schatten,
Hoe sy min kost' die claerheydt vatten.
|
|
