Den boeck der gheestelijcke sanghen

[p. 282]

Die Innighe: Dat Godt die Salighe in't Landt der Heylighen leyde tot die ghelaten in verlatentheydt stonden.

SVPERIOR.

BASSVS.

[p. 283]

LAndt boven alle landen! t'gaet boven ons verstanden,

Hoe pur dat daer die sielen claer

Met haer ghepeys, met haer ghedachten

Op haren Godt ghestadich wachten,

Daer sy inwendich alleen

T'ghemerck op slaen, en anders gheen.

Godts salighe Vriendinne, vierich ghevoert daer inne

Wierdt voort gheleydt vol soeticheydt

Van Godt, tot die daer vrolijck saten

In haer verlatentheydt ghelaten;

Daer Godt haer wilde leeren me',

Waer in dat staet der sielen vre'.

In sijnen wil' verheven grondich overghegheven

Toonde haer hy die sielen bly',

Die minnelijck al van hem namen,

Wat stormen dat haer over quamen;

En stonden in armoede rijck',

Ende ghelijck in onghelijck.

Die sielen uytghelesen seyd' hy altijdt te wesen

Tot lief, en leet ghelijck bereedt,

[p. 284]

 

En dat sy bly' sonder ver-kiesen

 

Troost in ontroost konden verliesen;

 

Als sy, sonder uyt hem te gaen,

 

In sijne liefde mochten staen.

 

 

 

Met duysent onghelucken, mocht' hy haer quetsen, drucken;

 

Door suet en suer met trouwe pur,

 

Met sterck uytgaen, met bloot versaken

 

Haer herten bly' ghedurich braken:

 

T'en was al niet, wat op haer viel,

 

Als hy haer in sijn liefde hiel.

 

 

 

Dit woordt de' haer ontfoncken, en als van liefde droncken

 

Een minne-vlam' in't herte nam,

 

Ende begost' vrolijck ontsteken

 

Vol liefde Godts tot Godt te spreken:

 

O Heer'! o Heer'! riep sy, aensiet

 

Oft ick oock kan verdraghen iet.

 

 

 

O blijschap mijnder herten! proeft my met uwe smerten,

 

K'beveel' my v, verdruckt my nu;

 

Ick haeck', ick haeck' v te behaghen,

 

Ick wensch' my self' om v te waghen:

 

Aen doet my Liefste allen rouw',

 

Siet oft ick blijven sal ghetrouw'.

 

 

 

Worpt my op ende neder, quetst my we'er ende weder,

 

Mijn herte proeft, mijn siel' bedroeft:

 

Die persen Heer', die van v commen,

 

Die sullen al van my ghenomen

 

Voor soeticheden worden hier

 

Als dalder-vrolijckste pleysier.

 

 

 

Slaet my met duysent wonden, worpt my in die afgronden

 

Van smerten al, van bitter gal';

 

Met v ben ick, o Heer'! te vreden,

 

Ghy zijt my soet in bitterheden:

 

Als ick in uwe liefde blijf',

 

Datmen my totter hellen drijf'.