Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Vyt den afgrondt van mijn ghedachten.
SVPERIOR.  | |
[pagina 157]
| |
BASSVS. 
HEt is my goet in dees afgronden,
O goeden Godt te zijn ghevonden,
Daer ick dees soete rust' gheniet',
Die ghy o Heer! den kleynen biet.
Magnificat, o eeuwich wesen!
Sprack sy, van die ghy wierdt ghepresen,
| |
[pagina 158]
| |
Die Moeder en die reyne maeght,
Die in dit Dal v heeft behaeght.
Wat soeten vre' wordt hier verkreghen?
Hoe salichlijck troost desen seghen?
Wat rust, wat vreught, wat soet pleysier,
Is in dit Dal te vinden hier?
Magnificat mach ick wel singhen,
En niet die maeght in vreught ontspringhen;
Dat v hoocheydt met liefde milt,
Mijn kleynheydt soo voorcommen wilt.
O troost dat ghy wilt nederdalen!
Om met v self' my te onthalen;
O ghelucksalich boven maet'!
Daer ghy recht op v ooghen slaet.
Magnificat met duysent tonghen
Moet v, o Godt! worden ghesonghen,
Die in dit Dal soo uytghestort
In v ghenae' bevonden wort.
O vrolijck dal der hooghster minne!
Wat hebt ghy al ghenuchten inne?
Dat die, die v inwoonders zijn,
Ghenieten moghen Godts aenschijn.
Magnificat den Heer' der Heeren!
Magnificat noch duysent keeren!
O goeden Godt t'is al te kleyn!
Al songh' die werelt alghemeyn.
Gheen tongh' en kan v recht vol-loven,
Ghy gaet den prijs al verr' te boven:
T'is kleyn wat v mijn stem' verdinckt,
Die my dees rust' der sielen schinckt.
Magnificat, mach ick wel spreken,
En duysentmael van herr' uytbreken,
En uwen lof dach ende nacht
Met stem' verhalen en ghedacht'.
Wie kan hier zijn, en v niet prijsen?
Daer ghy v wilt soo mildt bewijsen,
Daer ghy v Heer' soo soet vertoont,
Daer ghy self', in die siele woont.
Magnificat dach ende nachte!
Maeckt groot den Heer' al ghedachte!
| |
[pagina 159]
| |
Prijst en verheft hem mijn ghemoet,
Die v soo mildelijck voldoet.
Gheen siel' en kan dit goet verdienen,
Noch Enghelen, noch Seraphienen:
Het is sijn goedertierentheydt,
Die my hier self' heeft uytgheleydt.
Magnificat dan duysent reysen,
Singht sijnen lof al mijn ghepeysen,
Wordt tonghen mijne leden al,
Om Godt te dancken in dit Dal.
Hoe groot mijn Godt zijn v ghenaden?
Hoe wonderbaer zijn v weldaden?
Wat is't dat ghy die siele gheeft?
Die in dit Dal der weelden leeft.
Magnificat tot allen tijden!
Die eene siel' soo wilt verblijden;
Dat ghyse in v overnemt,
Daer sy in alle weelden swemt.
Den troost die gaet boven verstande,
Het zijn ghenuchten alderhande,
Het is een Zee van alle vreught,
Daer ghy de siele in verheught.
Magnificat we'er ende weder!
T'is goet te zijn versoncken neder:
Magnificat! Magnificat!
De leeghde is den besten schat.
|
|