Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Cupido triumphant aenhoort mijn lamenteren.
SVPERIOR.  | |
[pagina 51]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 52]
| |
T' Is kleyn wat ick vertell', sy gaet den prijs te boven,
Hoe hoogh' dat ick haer stell', die ick hier soeck te loven:
Die jonck hebben gekent! haers deughts claer fondament,
Haer te verheffen zijn ghewent.
Men seyt stracks soo sy doot, haer selven was ontnomen,
Sach sy Godts liefde bloot, haer vrolijck teghen comen,
Wiens licht sonderlingh' sy vol verwonderingh'
Met blijschap te ghemoete ghingh'.
In den gheest dan verheught sy d'leven Christi vraeghde,
Wie dat die schoone deught was die haer soo behaeghde?
Die haer stracks hadd' bediet, dat die claer' Margariet
Oft Charitas, oft Liefde hiet.
Is dat, riep sy, die schoon', die schoone uytvercoren,
Die in des hemels throon, uyt Godt ons is gheboren?
O bly ghewenschten dach! dat ick haer schouwen mach,
Daer ick verlust soo langh' naer sach.
Laet ons die Liefde soet, die schoone Charitate,
Riep sy, gaen in't ghemoet, die ick minn' uytter mate;
Oft ick misschien voordaen met haer mocht' inne gaen,
Om blooter Godt te schouwen aen.
Dus ginck sy tot die bly', tot die schoon' die sy sochte
In s'herten melody', soo vrolijck als sy mochte:
En quam met ledicheydt van alles afghescheydt
Tot haer omhelsingh' wel bereydt.
Die Liefde dan ghestiert tot die bly' creature
Op haer vervallen wiert met inlichtinghe pure,
En haer alsoo door gonck, en haer alsoo door dronck,
Dat d'een in d'ander heel versonck.
Dus in den soeten vont, in den ghewenschten seghen
Die siel' vereenicht stont, met haren troost verkreghen
Op wonderbaer manier' versmolten in't pleysier
Vant' overvrolijck minne-vier.
|
|