Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Op de wijse: Als Wy verr' van den Palestijn, Hard.
SVPERIOR.  | |
[pagina 2]
| |
BASSVS. 
RIjst op ghy blijde van ghemoet,
En wilt niet langh' u comst uyt-stellen;
Met vlijt u deurken open doet,
Die wonder hebb' u te vertellen.
Gheweest hebb' ick in een uyt-vaert,
Daer die doot d'leven heeft ghebaert..
O vreughden groot die ick daer sach!
K'en sach mijn leven desghelijcke;
Dat ick voorwaer wel segghen mach,
Dat ick van troost by naer beswijcke,
Als ick in mijnen gheest ghedinck,
Hoe vrolijck dat dat uyt-vaert ghinck.
| |
[pagina 3]
| |
Wat blijder Requiem was dat ?
Die al die salighe daer songhen
Over den wel bewaerden schat,
Daer sy blij' me' te ngrave gonghen,
Over die wel ghestorven siel',
Daer men dat bly' uyt-vaert van hiel.
Men hoorde daer dat soet gheluyt,
Van al die stemmen musicale
Over Godes uyt-vercoren Bruyt
Ghelijck als in een hemels sale.
My docht te wesen wonder groot,
Dat elck soo bly' was van haer doot.
Sy songhen al met hooghe vreucht,
Salich die quaemt in Godt te sterven?
Weest blijde siele, weest verheught,
Die eeuwighe rust' be-erven.
Over des' onverleden gheest
Scheen d'uyt vaert eene Bruyloft-feest.
Ick wierd ghetoghen heel uyt my
Met hooghe vrolijckheyt bevanghen,
Ick ginck met al die sielen bly'
Oock singhende hare Lof-sanghen,
'T docht' my dat d'uytvaert op dat pas,
Een Feest der nieuw gheboorte was.
T'was al Beata datmen riep
Men hoorde niet dan vrolijckheden
Ontrent die siele die daer sliep,
Gherust in haren vre' der vreden,
Men hiel die Feest in sulckerwijs
Dat Aertrijck scheen een Paradijs.
Als ick mijn ooghen op haer sloegh,
Soo docht my die bly' siel te leven;
My docht dat die bly siele loegh
In alle soetigheyt verheven:
Die siel' en was ghestorven niet,
Ghelijckmen hier des doden siet.
Een leven scheen haer doodt te zijn,
Sy docht my vander doodt verresen;
Soo blijde was haer soet aenschijn
Soo vrolijck haer Godt-formich wesen.
Mijn siele die wenscht alle daegh,
Dat ick noch eens haer uyt-vaert saegh.
| |
[pagina 4]
| |
T'' scheen dat gheheel het Hemels Hof
Was ter begrafenis ghecomen;
Noyt soo melodieusen lof',
Als ick op die stondt hebb' vernomen.
Den Requiem voor ende na
Beslootmen met Alleluia.
O vrolijck spel en soet gheklanck!
Die by die bare was te hooren,
My dunckt voorwaer dat dien sanck
Was een accoort van duysent Chooren:
Nochtans wast' al maer eene stem',
Die haer toe wenschte Requiem.
|
|