Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Het viel een hemels dauwe. Oft: Puer staet die ziel van binnen. Req. 99.Onder die vreughden alle
Die Godt u Maghet schonck,
Oneyndigh in’t ghetalle,
V een in troost verdronck,
Als in die Pincxster-feeste
Den gheest Godts als een vier
Neer sonck in uwen gheeste
Met grondeloos pleysier.
Die wonderlijcke stralen
Daer Godts Gheest mede quam,
Als in dat neder-dalen,
Hy uwen gheest in nam,
Waren soo klaer, soo rijcke,
Soo vrolijck boven maet,
Soo soet, soo troostelijcke,
Dat gheen hert en verstaet.
| |
[pagina 210]
| |
O Coninghin verheven,
Die ghifte vanden Heer
Moest u vreught wonder gheven,
Die u voldede seer,
Een vreught vol minnen brande,
Een vreught vol liefde puer,
Een vreught boven verstande,
Een vreught boven natuer.
Reyn Maghet uytverkoren,
Schoon Morghen-sterre klaer,
Waer uyt dat wierdt gheboren
Dat hemelsch licht voorwaerr,
Vol hemelsche wellusten
Op dien hooghen dagh
V ziel klaer in haer rusten
Een wonder rijckheydt sagh.
Een rijckheydt der rijckheden
Wast die den Heer u gaf
Die van die opper-steden
V sondt sijn mildtheyt af,
Een rijckheydt die versaden
Gheheel kost uwen grondt,
Een rijckheydt der ghenaden,
Daer ghy verr’ gheest in stondt.
T’is waer van den beghinne
Dat u den Hooghsten schiep:
Ghy hooghe Coninghinne,
Waert ghy versoncken diep,
In die u uytgelesen
Had boven schepsels al,
| |
[pagina 211]
| |
Maer dan scheen meer te wesen
V goedt boven ghetal.
Godts rijckheydt over-wonder
Die uwen gheest besat,
In dat besoeck besonder
Vermeerderde den schat,
Als wanneer ghy door vloten
Aensagh in dien vré,
Dat ander overgoten
Daer bly oock wierden mé.
Die nieuwe minne baeren
Vernieuwden d’ouwde weer,
Om dat ghetuyghen waren,
Dat hy die sonde neer,
Die tot dat hoogh ghebruycken
Op-klom door sijne kracht,
Om s’hemels poort t’ontluycken,
Die uyt-sloot minder macht.
In duysenden ghenuchten
Vondt ghy u Maeght gheset,
Daer boven alle vruchten,
V vrucht u salfde met;
Soo dat ghy vrolijck singhen
Tot hem nly moeder mocht,
Dat hy wel alle dinghen
Ten vollen had volbrocht.
Maer nu in d’opper-schatten
Der hemelrijcksche vreught
Die uwen gheest om-vatten,
V den gheest Godts verheught:
| |
[pagina 212]
| |
In weelden onghemeten
Die u Godts rijckheydt gheeft,
Zijt ghy nu daer gheseten,
O salighste die leeft!
Van daer dan ons verlanghen,
Onsen toesucht ghedinckt,
Wilt onsen wensch ontfanghen,
Ons u ghenade schinckt,
Hebt t’onswaerts een toe-neyghen
Vyt dien over-vloet;
Weest onse Moeder eyghen,
Ghelijck ghy wesen moet.
|
|