Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 203]
| |
Wijse: Beata immaculata.Lof blijde ghebenedijde,
Die naest Godts throone blinckt,
Die baerde blijd’ op der aerde
T’klaer licht, dat u ghedinckt:
Met wat ghenucht u blijde vrucht
Verdwenen ded’ al u ghesucht?
Besonder wat blijschap wonder
Schonck hy u ziele dan,
Vol vreughden die u verheughden,
Meer dan men segghen kan,
Als ghy reyn Maeght verresen saeght
Hem, die ghy doodt droef hadt beklaeght?
T’soet lichte van sijn ghesichte
Dat hy u Maghet gaf,
Den rouwe, die perse nouwe
Van u nam grondigh af:
Ghy die’t bevondt in uwen grondt,
Die vrolijckheydt alleen verstondt.
V leven u weer-ghegheven
Met sijn ghesichte scheen,
Door’t derven die scheent te sterven,
Als hy in’t Cruys verdween:
Die waert als doot in sijnen noot,
Hem siende weer had vreughden groot.
| |
[pagina 204]
| |
T’ghemercke met liefde stercke
Ghy op sijn leden sloeght,
Oft wonden noch in hem stonden,
Die ghy in’t herte droeght:
Bly creatuer gh’en vondt quetsuer
Behalvens die vijf wonden puer.
Hoe spreken, hoe moest uyt-breken
Die liefde van u twee,
Die droncken, die waert versoncken
In eender weelden zee:
T’was al pleysier, t’was minne-vier,
T’was vreught in alderley manier.
Ghy vraeghde wat u behaeghde
Hem die u antwoordt gaf;
Sijn leden vol vrolijckheden
Saeght ghy van boven af:
T’was soet gheniet sonder verdriet,
Wat hy in hem u schouwen liet.
Sijn wanghen met groot verlanghen
Saeght ghy bly Moeder aen,
Waer inne door pure minne
Hy hem had laten staen:
Gheen smerte meer, noch d’minste seer
En was te vinden inden Heer.
Ghy kuste met vreught, met luste
Sijne vijf wonden klaer,
Sijn voeten, zijn handen groeten
Ded’ u de liefde daer:
Een Moeder bly voorwaer waert ghy
Omhelsende sijn open zy.
| |
[pagina 205]
| |
O rijcke, puer Goddelijcke
Vreught die door-vloedt u ziel!
O feeste die uwen gheeste
In dat om-helsen hiel,
Vol alle goedt was u ghemoet
Met uwen liefsten over-soet.
Verloren ghy uyt-verkoren
Waert in die vrolijckheyt,
Verresen daer ghty saeght wesen,
Die ghy doodt had beschreyt:
Met sijn aen-spraeck was hy oorsaeck
In u van hemels soet vermaeck.
Verkreghen hebt ghy den seghen
Nu in des Hemels throon,
Wy weten dat ghy gheseten
Naest Godt zijt Maghet schoon,
Daer hy u gheeft al wat hy heeft,
Die selver in u ziele leeft.
Besloten met troost door-vloten
Rust ghy nu daer altoos,
Waer boven ghy eeuwigh loven
Met vreught sult grondeloos
Den rijcken Al, die eeuwig sal
V schincken troost sonder ghetal.
Met tranen wy dan vermanen
V, die daer zijt gheset,
V ooghen wilt neder booghen,
Wilt hooren ons ghebet:
Tot uwen lof aensiet het stof,
Dat suchten sendt tot t’hemels hof.
|
|