Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: dat haer inden nu verbly. Oft: Al hebben de princen haerens wensch. Oft: Wat is aertrijck. Requiem. 31.Hoe vrolijck heb’ ick u ghehoort,
En jae vertelt die weelden voort:
Die ghy in’t Cloosterken bevondt,
Daer ghy soo in versmolten stondt.
Gheluckigh dien dagh voorwaer,
Daer u der zielen Sonne klaer:
Tot Cloosterken soo sonderlingh,
Met soo ghewenschten licht op-gingh.
Wat blijschap wast in uwen gheest,
Wat vrolijckheyt, wat hooghe feest:
Dat ghy dat Cloosterken sien mocht,
Dat u soo grooten troost aenbrocht.
Zaligh die dien vondt vernaemt,
Saligh die dat gheluck bequaemt:
Saligh die van Godt innigh wiert,
Tot dat soet Cloosterken ghestiert.
Wie sal my gheven dat ick magh,
Oock eens aenschouwen dien dagh,
Dat my die Son’ eens op magh gaen,
Om t’Cloosterken eens te sien aen.
| |
[pagina 11]
| |
Dat ick magh slaen eens mijn ghesicht,
Daer die bly Son inwendigh licht,
Die t’Cloosterken van Godt gheniet,
V innighlijck aenschouwen liet.
Gheen moeyte tot dat goedt te groot,
Al waer’t oock duysentmael de doot,
Dat Cloosterken van Godt den Heer
Verdient noch duysentmael veel meer.
Daer was’t, ghelijck u ziele weet,
Dat alle moeyt wel was besteet,
Dat alle moeyt wel was vol-loont,
Van Godt in’t Cloosterken ghekroont.
Saligh vertoon, en wonder vreught,
Hoe moest u hert worden verheught,
Als Godt u t’Cloosterken ontsloodt,
Daer die klaer zee der weelden vloodt?
T’moest zijn wel eenen Afgront diep
Der weelden, daer u over liep,
In’t Cloosterken boven verstand’
Die zee der weelden alderhand’.
Heeft u verblijdt dan dien druys,
Verhaelt noch eens hoe in Godts huys,
Hoe in Godts Cloosterken vol vré
Der weelden zee u toch voldé.
|
|