Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Klach-Liedt.

Stem: De Thien Geboden.

ACh! wat is doch des werelts vreughde?
Niet meer (elaes!) als enckel schijn,
Het geen hier ymant oyt verheugde,
Wert hem daer na droefheyt en pijn.

Vol schoon vermaeck is het verkiesen,

Een soet beminde tot een vrouw:
Maer hoe bedroeft is het verliesen,
In eenen uur, liefd', gunst en trouw.

't Luck heeft na wens ons bey omschenen,

Godt maeckte ons een Ziel, een Hert,
Doch het brenght nu niet aen als weenen,
Hoe grooter vreught, hoe grooter smert.

Den tijt is wech, dien tijt gepresen,

Wanneer wy bey door liefde groot,
Elck ander trouwe min bewesen,
O soete vreught! O felle doot.

[p. 172]

 

Waer yder gaet met vreught om trouwen,

 

Gants vrolijck, bly, en onbeswaert,

 

Daer siet men my (lacy!) vol rouwe,

 

Want daer ist dat men stopt in d' aerd.

 

Mijn tweede ziel, mijn hoogst-gesinde,

 

By wien ick staegh de Liefde vondt.

 

O soete trou, ach mijn Beminde!

 

Hoe is het herte nu doorwont.

 

't Is nu gedaen, 't is al daer henen,

 

't Is ydel, want het haest vergaet,

 

En 't brenght op 't end niet aen als wenen,

 

Hierom niemant daer op verlaet.

 

Ick sie 't gaet al daer henen drijven,

 

Wat ymant oyt eerst vreughde gaf.

 

Ach Lief! te recht mach ick wel schrijven

 

Een droevigh veersjen op u graf.