Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Prov. 21.19.

Het is beter te woonen in woesten lande, dan by een kijfachtigh ende toornich wijf. Een Vrouwe (wiens humeuren vys ende eygensinnigh zijn) geeft dickwils oorsaeck dat de man sijn eygen huys niet en bemint.

[p. 154]

Het is de fleur van d' Echte-Staet,
Als elck in zijn beroepingh gaet.

VEel krackeelen, voor corellen,
Komen dickmael boven swellen,
Als men 't al en wel besiet,
Dickmaels is het wat of niet,
Dees of die wil meester wesen,
Och, daer komt een seltsaem wesen,
Ja men stelt een trony toe,
Leelijck, vuyl, men weet niet hoe,
't Vrouken wil het al regeeren,
Na 't vernuft van haer begeeren,
't Hentje dat kreyt al den dagh,
't Haentje vry wel swijgen magh.
Slechte sul die gaet daer sweven,
Heeft sijn broeck al wech gegeven,
Doen hy effen was getrout,
Daer hy nu sijn hooft om klouwt.
't Zijn voorwaer heel groote plagen
Als de man het jock moet dragen
Van de vrou, al wat sy wil,
Moet daer by noch swijgen stil,
Of Oomkool die proeft haer handen
't Is van 't mal, wat duysent schanden
Dat een vrou de broeck aen heeft,
't Is een sot die s' overgeeft:
Dan soo meuchje nimmer spreken,
Al u glory wordt versteken.
Wilt ghy vry zijn van verdriet,
Geeft de broeck aen niemant niet.
't Is van outs de rechte wijse,
Niemant kan dit oock misprijsen,
Wat men doet, of wat men pooght
Yder in het sijne vooght.