Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Prins Robbert is, &c.
Maria.
EEn al te wreet en strenge wet
Tot nadeel van een Maeght,
Is by de ouden in-geset,
Maer Iaren langh beklaeght.
Ach, vint men nu in dese tijt
Niet eenen Advocaet,
Die ons dit paetje wat verwijt,
En geeft ons goeden raet.
Anna.
Maria lieve soet Maeght
En weyt niet al te breet,
Siet dat gy 't niet te dier en waeght,
Tot smaet en herten-leet,
En geeft de soete vryery
Niet al te ruymen wint,
Haelt vry het schootje dichjes by,
Wanneer ghy wort bemint.
Maria.
Ick heb in dese strenge wet
Geen lust, noch geen vermaeck,
My dunckt 't is tijt, sy dient verset,
Tot vreught van onse saeck.
Segt waerom soud een Vryster niet
Oock plegen in de Min,
't Geen dat sy wenst, en geeren siet,
En soecken haer gewin?
Anna.
Om dat het haer niet wel en staet,
En even soo ick gis,
Haer dickmael om de tanden slaet,
Als sy bedrogen is,
De Vryers die zijn wonder soet,
Elck is een dapper man;
Maer in der daet en olyck goet,
Dat licht bedriegen kan.
Maria.
Dat zijn de guyts het slim gebroet,
Die wel te kennen zijn,
Maer ik spreek van een trou gemoet,
En sonder valsche schijn,
Ick segge ja, dat oock een Maeght
Mach toonen dat zy mint,
Dat sy de Vryer Liefd' toe draeght,
En hoe zy is gesint.
Anna.
Indien een Maeght dit durf bestaen
't Is op het avontuer,
Maer hoe 't haer dikmaels kan vergaen,
Leer menich vreemde kuer,
Den een die wort somtijts de Bruyt,
En heeft een luckigh lot,
Maer valt de saek ten quaetsten uyt:
Dan is men yders spot.
| |
[pagina 145]
| |
Maria.
't En is geen sond al stalt het niet,
De kans die dient gewaeght,
Wanneer een snege Vryster siet
Dat sy niet wort gevraeght:
't Is even-veel wie datter vryt,
Als 't knechjen is te bloot,
Wanneer de saeck maer wel gedijt,
Dan heeft men genen noot.
Anna.
Ick stel my hier in geen party,
Altoos een stuers gesicht
Te toonen in de vryery
Is oock geen Vrysters-plicht,
Maer wat ghy doet voor al de rest,
Stelt dese vaste peyl,
Mint vry u lief, en doet u best,
Maer houdt een ooch in 't zeyl.
Maria.
Dit is voor al mijn eenigh doel,
Waer op mijn ooge siet,
Ick houw niet van dit los gewoel,
Dat baert niet als verdriet,
Getrouwe min op vaste gront,
Daer mach Lief-koosery
Ten wederzyden gaen in 't ront,
En daer soo blijf ick by.
|
|