Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Ach! treurt nu mijn bedroefde Schapen.
HOe dickmael siet men dit gebeuren,
Dat menich Dochter wort gevrijt,
| |
[pagina 143]
| |
En dat de Minnaer staegh moet treuren,
En raeckt sijn soete Nimphje quijt,
Schoon dat sijn hope
Hem gaf goeden moedt,
Om snel te loopen
Naer 't gewenste soet,
Dat hy nu missen moet.
2. Hoe dickmael schuylter in het minnen,
In 't heymelijck een blauwe scheen,
Hoe vaeck soo dwalen al de sinnen
Mistroostigh t'samen onder een,
Schier sonder ruste
Leeft men in de Min,
De soete lusten,
Neemt het hert en sin
Met al zijn krachten in.
3. Maer als de Minnaer gaet weer keeren,
En oock zijn Nimphje moet ontbeeren,
Die vriendelijcke t'samen praet,
De soete kusjes
Na der Liefden aert,
De soete lusjes,
Al wat vreughde baert,
Dat maeckt haer dan beswaert.
4. Dan wenst de soet Harderinne
Eens weder by haer lief te zijn,
En wederom de oude minne
Te plegen, en niet meer in schijn
Veel stuerheyt toonen,
Maer met trouwigheyt,
Haer Minnaer loonen,
Als sy wort gevleyt,
Door Liefd' vol soetigheyt.
5. Waerom ghy teere Harderinnen,
Waerom soo straf als ghy 't niet meent,
Waerom te veynsen in het minnen,
Te toonen u schier als versteent?
Hoe dat wy vleyen
Aen u soete Ieught,
't Is in het scheyen
Maer een schijn van vreught,
En vol van ongeneught.
6. Hoort waerde Nimph, en soete susje,
Schiet doch een soete straeltjen uyt,
En gunt my neffens dien een kusje,
| |
[pagina 144]
| |
Want ick u Lief, en ghy mijn Bruyt
Sult heden wesen,
Soo het u behaeght,
Godin gepresen
My niet langer plaeght,
Maer weder-liefde draeght.
7. De Bruylofts-Kroon die sal u cieren,
Gelijck als een Godinne schoon,
Men sal u heusheyt en manieren
Vertoonen op een Gouden Throon,
Daer sult ghy wesen
Mijn beminde Bruyt,
Mijn uyt-gelesen,
En door Liefds-besluyt,
In Liefde munten uyt.
|
|