Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Doen ick was in 't groeyen, &c.
COridon, die sijn verkoren Lief
Op 't alderhooghst beminde,
Scheen hem in het ooch gelijck de gulde Son!
Silvia, die noyt geen hooger vreught
Noch blijdschap konde vinden,
Als in 't soet gesicht van haren Coridon,
Met een soet gelach,
Elleck ander sach,
Trouwe min door Liefde veel vermach.
2. Waer de Liefd' met sijn volkomen kracht,
Bewoont ten weder-zijden,
't Herte van een Maeght en van de Minnaer soet,
Daer is troost, en hope van gewin,
Daer gaet men vreughdigh strijden.
| |
[pagina 142]
| |
Daer komt Liefd' en trou malkander in 't gemoet,
O de Vryery,
Maeckt het hert soo bly,
't Is een vreught, een soete slaverny.
3. Niet een mensch en schijnter nu op aerd
In blijder staet te wesen,
Als ons Bruydegom nu met sijn Bruytje is,
Siet eens aen de cierde Bruylofts-Kroon,
Van sijn uyt-gelesen,
Geeft ons van de vreught een klaer getuygenis,
Och het Ionge Paer,
Is soo bly voorwaer,
Of het in den Hemel t'samen waer.
4. Nu wel op, ghy soete jonge Ieught,
Wilt vry de Min hanteeren,
't Is een soete wet, wel duysent Iaren oudt,
Wie heeft oyt dees groote koopmanschap
Niet vlijtigh willen leeren?
Wie leeft sonder min en eensaem ongetrouwt?
Of het is een Maeght
Die 't niet wort gevraeght,
Of een quant die 't nimmermeer en waeght.
5. Daer de Liefd' komt in sijn volle graed
Daer stelt men 't al ter zijen,
Schoon de Vryer mint, en haelt een blauwe scheen,
Is het schant? Neen seker, 't is sijn eer,
Want sal hy oyt bedijen,
Och hy moet de wegh van hoop en sorgh betreen,
Schoon een trotse Maeght
Hem dan niet behaeght,
't Is geen Krijghsman die geen wonden draeght.
6. Neemt den Schilt, het Liefdens wapen-tuygh
Met aerdigheyt in d' handen,
Strijdet als een Helt, en houdt geduerigh aen.
Doet door deught u Liefjes teere hert
In weder-liefde branden,
Als ons Bruydegom nu heden heeft gedaen:
Daerom wenschen wy,
Heden haer soo bly,
Aerdtsche vreught, en Hemels melody.
|
|