Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 131]

Huwelijckse-Plicht.

Gemeensaemheyt in goet en bloet,
Maeckt door de trouw het paren soet.

Stem: Schoone Harderinne.

't IS een heerlijck leven,
En te prijsen boven maet,
Die hem gaet begeven
In den heyl'gen Echten-Staet,
't Is des Heeren wil en Wet,
Van hem selven in-geset.

't Huw'lijck kan vermaken

Man en Vrou in d' hoogste graet,
Als men in sijn saken
Houdt de rechte middel-maet,
Als men 't goetje niet en klooft,
Daer de Liefde door verdooft.

't Is een sot bedrijven

Tusschen man en tusschen vrou,
Dit of dat te schrijven,
't Maeckt verwarringh in de trou,
Wat is aen een weynigh goet,
Als de trouw de Liefde voet.

Zijn de Lichaems beyde

t' Saem gemeen van man en vrou,
Vast en ongescheyden
Door een wettelijcke trou,
Waerom scheyt men dan het goet?
Dat maer eb is ende vloet.

Sullen dan de schijven

Meerder als het Lichaem zijn?
En gescheyden blijven,
't Heeft geen reden noch geen schijn,
Daer men seyt van man en wijf
Zijn twee zielen in een lijf.

'k Houw van ongebonden,

Ende prijs gemeensaemheyt,
Daer men uyt de gronden
Van het herte t'samen seyt,
Al wat u is dat is mijn,
Daer kan Liefde krachtigh zijn.

't Is geen stijl van leven,

't Maeckt de Liefde teer en swack,
't Kan geen vreughde geven,
Maer het baert veel ongemack,
Sulck een trouw die slaet heel mis,
Daer het goet gescheyden is.

Wilt ghy liefd' en trouwe

Hebben in sijn volle graet,
Stelt dan man en vrouwe
't Samen in gelijcke staet,
Dat gaet boven al de rest,
't Goet gemeen is alderbest.