Rondvis-Anjumara verhuist naar het kanaal
Nadat de sriba's besloten hadden om in de vijver te blijven, merkte Rondvis-Anjumara dat hij nog maar weinig tijd had om naar het kanaal te kunnen zwemmen. De waterweg was immers al bijna helemaal verdwenen.
‘Goed, nu kan ik dan met een gerust hart afscheid nemen van mijn vriendje Platvis-Sriba. Ik beloof jullie dat ik aan de andere kant van de waterweg zal blijven waken, zodat er geen roofvissen in de vijver kunnen komen. Zodra de verbinding met het kanaal helemaal verdwenen is. hebben jullie niets meer te vrezen,’ beloofde Rondvis-Anjumara.
Hij nam toen afscheid van zijn vriendje Platvis-Sriba en van de andere sriba's.
‘Zorgen jullie goed voor elkaar! Ik beloof dat ik jullie in de volgende grote regentijd zal komen opzoeken!’ riep hij hen na.
Met veel moeite zwom onze Anjumara in het laatste restje water dat nog een verbinding met het kanaal maakte, naar het kanaal.
Zoals beloofd, bleef hij in het kanaal wachten tot ook dit beetje water verdwenen was en de sriba's veilig waren in de vijver.
Daarna zwom Rondvis-Anjumara verder naar het midden van het kanaal. Pas toen hij zijn kop boven het water uitstak, merkte hij hoe groot het kanaal was.
Eindelijk had hij voldoende ruimte om naar hartenlust te kunnen zwemmen.
Onze Anjumara was zo blij, dat hij van vreugde op en neer uit het water sprong.
‘Jááá!! Jááá!!’ riep hij.
Hij had in zijn vreugde niet eens gemerkt dat alle vissen in de buurt op de vlucht waren voor hem. Plotseling hoorde hij een bekende stem roepen: ‘Dag Anjumara, ik ben blij dat je naar het kanaal bent verhuisd... Of heb je liever dat ik jou Rondvis-Anjumara noem?’
Het was de stem van Pataka. ‘Hééé Pataka, ik had jou hier helemaal niet verwacht!’ riep Rondvis-Anjumara blij. ‘Je mag mij trouwens gerust Anjumara noemen hoor, daar heb ik geen moeite mee,’ zei hij.