Anjumara en Sriba

[p. 23]

Pataka keert terug naar het kanaal

Intussen was het opgehouden met regenen. Overal begon het water langzaam te zakken. De waterverbinding met het kanaal begon steeds smaller te worden. Pataka zag dat en riep: ‘O jee, ik moet gauw naar het kanaal zwemmen anders zit ik tot aan de volgende grote regentijd vast in deze vijver.’

‘Er liggen anders nog genoeg druiven op de bodem, dus van de honger zou je hier zeker niet omkomen,’ zei Rondvis-Anjumara plagend.

‘Druiven!?’ Niet voor mij, bah!’ riep Pataka terwijl hij haastig naar het kanaal toe zwom. ‘Laat die engerd maar weggaan Rondvis. Hij hoort hier echt niet thuis,’ zei Platvis-Sriba. Pataka keek nog even om en zei tegen Anjumara:

‘Ik weet niet of je in de vijver wilt blijven, maar ik kan je wel zeggen dat je veel groter zult worden dan je nu bent. Als de mensen doorhebben dat er zo een grote vis als jij in de vijver zwemt, zullen zij alles doen om jou te vangen,’ toen verdween Pataka in het reusachtige kanaal.

[p. 24]

Zijn laatste woorden hadden Rondvis-Anjumara aan het denken gezet.

‘Hmmm, als Pataka gelijk heeft kan ik niet langer in de vijver blijven wonen. In de grote drogetijd staat er weinig water in de vijver, de man met het net zou mij dan zeker ontdekken,’ zei hij tegen Platvis-Sriba.

‘Misschien heb je wel gelijk. Ik ben tenslotte klein en kan me heel goed verstoppen voor de mensen. Toch zou ik het heel erg vinden als je de vijver zou verlaten. Nu ik weet dat er roofvissen bestaan ben ik bang om alleen achter te blijven’, antwoordde Platvis-Sriba.