Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 333]
| |
Aen den dichter van de vreugde, voorspel.
Indien Toneelwerk, naer den regel
Geschikt, u aanstaet, steek uw zegel
Aen Vruchten van doorkneed verstant,
Zo schuift men lompen aen een' kant.
Vondel, eenigzins verandert.
DAer men thans plegtig 't Jaergety'
Van Willem viert en Karolyne,
[Dat ons die Heilzon lang beschyne!]
Zet gy door Kunst en Poëzy
Het Feest een' nieuwen Luister by.
Recht Attisch Zout en Aertigheden,
Vuur, Leeven, Geest, en goeden Smaek,
Te saem' ten Schouwburg te doen treeden,
Is dat zo moeilyk? zulk een' zaek,
| |
[pagina 334]
| |
Als men Pegaes, de Zanggodinnen,
En blonden Febus heeft te Vrient?
Dan wordt men altoos wel bedient.
Dan kan men ligt iets fraeis verzinnen!
Maer ik, die nooit op Helikon
Eén enkel Nachtje slaepen kon,Ga naar voetnoot*
[Die weg staet voor elk een niet open!]
Mag op die Gratie nimmer hoopen.
Uw Spel, op PindusGa naar voetnoot† geprobeert,
En 't Imprimatur waerd' geoordeelt,
Geeft ons nu weêr een leevend voorbeelt,
Hoe Dafnes Minnaer U waerdeert.
Indien Hy ook de Tooneellisten
Milt wil bestraelen met zyn' gunst,
En 't Stuk gespeelt wordt naer de kunst,
Roept niemant: dit is geldverquisten!
't Gordyn valt neêr, en elk gaet heen',
Vermaekt, verquikt, en wel te vreên.
Maer zo men 't Stukje in 't Fransch gehoort hadt,
[Ons Neêrduitsch is toch plomp en laf]
Denk, hoe 't den Adel dan bekoort hadt!
Men keur' de ruwe Lanttael af.
Apol' verbiê ze op leevensstraf.
|