Vervolg der dichtlievende uitspanningen

[p. 310]

Navolging uit Euripides.

^*Ons gantsche Leeven is vol zorgen.

Verdriet en Moeilykheên moet elk een ondergaan;
Geen Uitstel wordt den Mensch daer van, hier toegestaen.
Een and're, een beter Staet legt in een' Nacht verborgen:
Doch 't Aertsche Leeven wordt van ons te zeer bemint,
Om dat zyn' Flikkering, zyn Schynschoon ons verblindt.
Nooit kunnen we ook Bewys door de Ondervinding geeven,
Dat in 't verblyf der Doôn ons wacht dat ander Leeven.
Wy zien ons dus geleid door Fab'len hier en daer,

Men weet niet hoe, men weet niet waer.

* Het duister en gebrekkelyk Denkbeelt,'t geen de groote Euripides, te recht den Filozoofischen Tooneeldichter genaemt, van een Leeven hier namaels, gehadt heeft, koomt met dat der Grieksche Filozoofen overeen.
De Veerzen, hier nagevolgt, heeft de Heer Hawkins Brouwne, waerschynelyk daerom, als een Motto gestelt op den Titel van zyn heerlyk Latynsch Gedicht de Animi Immortalitate, onlangs te Londen gedrukt, en aen den Aertsbisschop van Canterbury opgedraegen. De Onsterflykheit der Ziel, wordt daer in bondig, krachtig, klaer en met kunst van welzeggen door de Reden betoogt, en twee zeer fraeie Engelsche Vertaelingen zyn 'er reets van dat Werk in 't licht gekoomen, de eene in Rym, de andere in blank verses, zo als de Engelschen die noemen. Het zoude te wenschen zyn, dat het ook door een' onzer voornaemste Dichteren in Nederduitsche Vaerzen overgebragt wierdt.

[p. 311]

TWEE NAVOLGINGEN UIT HET LATYN.

^* O Regina! Orbis prima & pulcherrima, ridens
Es Venus, incedens Juno, Minerva loquens.

Deeze twee Latynsche Vaerzen, die in 't London Magazine voor de Maent October 1753. aen een voornaem Engelsch Heer, zich toen te Weenen bevindende, toegeschreeven worden, zyn dus door my nagevolgt:

O Keizerinne! o schoonste en eerste der Princessen,
Wy zien, als ge U vertoont, een' Juno de Aerd'betreên.
Een' Venus, als gy lacht, vol lieve aenminnigheên.
Men hoort, wanneer gy spreekt, de wyste der^† Godessen.

Myn Vrient Mauricius heeft ze dus overgebragt:

O schoonste en eerste Vrouw, die 'k in de Waereld zie!
Is 't Juno, Venus of Minerve? of alle Drie?

't Is Juno in haer Tred en Dragt,

't Is Pallas, als zy spreekt, 't is Venus, als zy lacht.

Hy heeft ook 't Latyn dus verzet:

O Reginarum prima & pulcherrima, risu
Es Venus, incessu Juno, sermone Minerva.

* Een geleert Vrient, dien ik voor eenige Maenden dit Latyn, met myne Navolging, gezonden hadt, schreef my toen: Zie onder de Titelplaet der Elegies van de Gravinne de la Suze, voor meer dan zestig jaeren gedrukt, hoe de origineele Auteur in veel fraeier Vaerzen dit op die schoone en galante Dichteresse toegepast heeft.

‘Quae Dea sublimi fertur per inania curru,
‘An Juno? an Pallas? An Venus ipsa venit?
‘Si genus aspicias, Juno, si scripta, Minerva.
‘Si spectes Oculos, mater Amoris erit.

† Minerva.