Vervolg der dichtlievende uitspanningen

[p. 267]

Ter gedachtenis van mevrouw mevrouw, Rebekka Jacoba Valckenier,

Gemalinne van den wel edelen groot-achtbaaren heer,
den heer M^r. Kornelis Hop,

Regeerend Burgermeester en Raad der Stad Amsterdam, enz. enz. enz.

Moet ik zo onverwacht de luit met floers behangen!
Moet ik (wat droeve keer!) in plaats van feestgezangen
Een' lyktoon heffen, en uitbarsten in geween,
Nu myn' geboortestad haar' Burgers, groot en kleen,
De handen wringen ziet, en heete traanen schreien,
Als zy hun' Moeders lyk naar 't donkre graf geleien;
Terwyl hun Burgerheer, in 't hart geraakt van rouw,
't Gezicht wendt van de baar der teêrgeliefde Vrouw!
Ja treur, doorluchte HOP! wy billyken Uw treuren.
Twee harten, jaaren lang verknocht in lief en leed,
Door een' metaalen band van liefde aan één gesmeed,
Zyn zonder zielsgeweld niet van elkaar te scheuren.

[p. 268]

 

't Verstand schiet hier te kort. Hier baat geen Staatsbeleid.

 

Het hart blyft vleesch en bloed, en voelt de menschlykheid.

 

De Wysheid eischt geenzins, dat braave en Groote Mannen

 

De liefde en tederheid uit hun gemoed verbannen.

 

Zy vergt een mensch niets meer, dan nederig en stil

 

Te buigen voor Gods hand, te willen, wat Hy wil.

 

Uw' deugd, ô HOP! zal U van zelfs die lessen geeven.

 

Denk, dat het Vaderland belang heeft in Uw leeven,

 

En dat, hoe teder Ge Uw' Rebekka hebt bemind,

 

Nog sterker Vaderliefde U aan Uw Burgers bindt.

 

 

 

1753.