Dichtlievende uitspanningen
(1753)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 206]
| |
Aan den Wel Edelen Gestrengen heer, Den heer Mauricius.Ga naar voetnoot*
WAerom Uw' dieren tyd al klagende gesleten,
Mauricius! dewyl de nyd,
Op 't diamanten schild van 't zuivere geweten,
Vergeefsch zyn scherpe pylen slyt?
Uw' schrandre geest, gespitst door eenen ry van jaren,
Heeft immers u voor lang doen zien,
Dat de onbevlekste deugd het woên der lasteraaren
Het allermeeste punt moet biên.
'k Behoef geen voorbeeld, uit de aloudheid op te halen:
Deeze Eeuw verschaft ons stof genoeg.
De Oranje Zon, die Gy te vroeg zaegt nederdalen
(Helaes voor U, voor U te vroeg)
| |
[pagina 207]
| |
Zag ook haer' glans bezwalkt door felle lasteringen,
Den haet ontbreekt nooit verw of schyn:
Des als Gy uwe deugd ziet door bedrog bespringen,
Ei laet het U geen droefheid zyn.
Bedenk, ik bid het u, Eêlaertige gemoeden
Staen 't allermeest den haet ten doel.
De Logen wapen' zich, de laster moog' vry woeden,
De deugd verduurt hun fel gewoel,
Gelyk een rots 't geklots der bulderende baren,
En holle golven wederstaet.
Braveer dan Groote Geest! 't geschreeuw der lasteraren.
Trotseer grootmoedig hunnen haet.
Geen logen geldt, alleen de daden moeten spreken.
Een woest getier geeft geen bewys.
Voor 't licht der waerheid is de laster steeds geweken,
Gelyk voor 't Zonnevuur het Ys.
Gy klaegt, dat Gy uwe eer op 't snoodste ziet bevlekken,
Door muiters, oogende op 't gezag:
'k Bezweer U, laet U dit geenszins tot droefheid strekken.
Na duisternis verschynt de dag.
Die zal in 't eindt door al die zwarte wolken breken,
En stellen uwe deugd in 't licht;
Dan zal gansch Neêrland tot uw Eer en voordeel spreken,
Terwyl de vuige laster zwicht.
| |
[pagina 208]
| |
Dan zal, Mauricius! elk een uw deugd verheffen,
En plaetsen op de gloriestoel.
Die U beschuldigde, zal dan eerst recht beseffen,
Hoe gy den laster' stondt ten doel.
Dan zult Gy, ryk van glantsch, grootmoedig triomferen.
De Zure,- worde een Zoete Naem.
Een rei van monstren zal ten duistren afgrond' keeren,
Op 't blazen van de schelle Faem,
Die Uwe glorie en uw deugden zal trompetten.
Gansch Neêrland vlecht' een' lauwerkrans
Om dien al juichende, op uw zilvren kruin te zetten,
En voegt zich vrolyk aen den dans.
Dus komt Ge, en wint Ge, en weet Geelk oog op U te trekken,
Om uw triomf in 't hart verheugd.
En wil de onwetenheid Gal uit dien honich wekken.
De Nyd is schaduw van de deugd.
Kornelis Elzevier. Gouda 15 Januari 1752. |
|