Dichtlievende uitspanningen
(1753)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Den 20 November 1751.
DIe, als een Fenix, uit zyns Vaders asch verrees,
Zyn' kindsche jaaren sleet, als een vergeeten Wees,
Zyn' gansche jeugd besteedde in oeffening van zaaken,
Om zich bequaam ten dienst van Kerk en Staat te maaken,
Terwyl 's Lands Vrede hem de deur tot krygsroem sloot,
Die, als een andere Kamillus, in den nood
Niet meer gedenkende aan voorleed'ne worstelingen,
't Benaauwde Vaderland eêlhartig by quam springen,
Ja, toen het Schip van Staat gevaar liep van vergaan,
In 't loejen van den storm de hand, aan 't roer dorst slaan,
En zedert onvermoeid zyn' geest en leevenskrachten
Verspilde om 't heil van Staat en Zeevaart te betrachten,
| |
[pagina 172]
| |
Legt hier ontydig door de dood in 't graf gerukt.
Nu schreien we op zyn Lyk, verleegen en bedrukt,
En wassen met een' zee van traanen zyn gebeente.
Besef nu, wat gy mist, Regeering en Gemeente,
Ja leer nu 't Overschot waardeeren van het Bloed,
Waar aan het Vaderland zyn' Vryheid danken moet.
|
|