De Noordsche weereld

Vertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla

XLII. Hoofd-stuck.
Vertreck van de Groenlandsche Kust. Drie Sonnen gesien. Vreeslijck Onweer ontstaen, vry langh aenhoudende; waer door de Scheepen op d'Yslandsche Kust wierden gedreven. Koomen by 't Voorgeberght Hori ten Ancker; doch niet sonder groot gevaer.

⁺ ALs wy nu twee daegen op de Groenlandsche Kust hadden gelegen, ligteden wy d'Anckers, en vervolghden onse Reys, rightende onse loop nae 't West-Suyd-Westen. In 't begin hadden wy geduerigh een goede Wind; welcke wy behielden tot op de volgende dagh tegens den morgen; wanneer deselve ons gantsch tegens liep nae 't Oost-Suyd-Oosten.

⁺ Doemaels saegen wy drie Sonnen aen den Hemel, d'eene

+ Vertreck van de Groenlandsche Kust.

+ Drie Sonnen aen den Hemel gesien.

[p. 110]

boven d'andere, al t'saemen soo gantsch helder, dat wy niet konden onderscheyden, welcke de reghte Son was. In 't Suyden wierden wy gewaer, dat de Lught begon dick en doncker te worden. Waer op onse Schipper en Piloot seyden, dat wy een gevaerlijcken Storm hadden te verwaghten. Wy lieten derhalven 't meeste deel onser Seylen neer; gaven oock onse Medgesellen, die van d'andere Scheepen, een Teecken, door 't lossen eens Canons, datse desgelijcks souden doen. Voorts begaven wy ons tot 't Gebed, verwaghtende wat God ons sou gelieven toe te senden.

⁺ Nae verloop van weynigh uyren wierden wy overvallen van een harde Suyd-Suyd-Ooste Wind, en stercke Regen; vergeselschapt van sulcke verschricklijcke Donderslaegen, dat wy meenden, des Weerelds ondergangh voor handen te zijn. Daerenboven verhief de Zee sigh boven-maten seer. 't Stormde soodaenigh, dat wy geene Seylen, als alleen de Fock, gebruycken konden. 't Schip slingerde soo geweldigh, dat wy al wat daer op lagh moesten vast binden. Kortlijck, wy hadden onuytspreecklijcke moeyte, om 't selve te regeeren.

⁺ Als wy nu deeser wijs dien geheelen dagh en de volgende nagt wel geplaegd waren geweest, sonder dat de Wind sig eenigsins bedaerde, soo beval onse Schipper eenen der Bootsgesellen, op de Mast te klimmen, en rondom te sien, of hy ergens eenig Land moght gewaer worden; om daer aen te verneemen waer wy waeren. Nae een wijl tijds gintsch en herwaerts gekeecken te hebben, riep hy ons toe, dat hy een Vyer sagh opgaen in 't West-Noord-Westen. Hier uyt maeckte onse Schipper de reeckeningh, dat het de Bergh Hecla in Ysland moest zijn.

⁺ Niets met allen hadden wy hier te doen. Maer vermits de Wind voortvoer in ons tegens te zijn; de Storm op ons Schip aensloegh, en ons 't gebruyck onser Seylen verhinderde, soo beslooten wy, ons derwaerts te begeven, en te sien, of wy daer eenige seeckerheyd tot onse behoudenis souden mogen vinden. Dus righteden wy onsen loop nae deese Kust; en quaemen oock binnen weynige uyren daer aen. Wy laegen dien geheelen naght onder 't Geberght, en hoorden een seer seldsaem, jae grouwlijck gehuyl en geraes, als of een groot deel Geschut waere afgeschooten geworden. Daer benevens sae-

+ Vervaerlijk Onweer van Wind, Regen en Donder.

+ 't Welck vry langh aenhoud.

+ Loopen nae Ysland toe; en komen onder 't Voorgebergt Hori,

[p. 111]

gen wy een groot Vyer, en meenighte van vlammen, daer uyt opstijgende.

⁺ Wy bevonden aen 't Land een groot getal Klippen. Daer-en-boven veroorsaeckte de verbolgenheyd der Zee, dat wy vreesden 't selve aen te doen. Echter quaemen wy noch, door de voorsightigheyd, kennis en vlijt onses Piloots, op Ancker onder 't Voorgeberght Hori, sonder eenige ongelegenheyd. Eene der andere Scheepen onses Geselschaps, wiens Piloot niet soo wel ervaren was als d'onse, liep, niet seer verr' van ons, met de Snuyt tegens een Klip, soo dat'er een stuck van afbrack. 't Geheele Schip stond in geen geringh gevaer van te vergaen. 't Derde quam seer wel aen, met even soo weynigh aenstoot, als wy hadden geleeden.

+ Niet sonder groot gevaer.