De Noordsche weereld

Vertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla

XXXIX. Hoofd-stuck.
Vertreck van 't Groene Eyland. Bevel des Koninghs van Deenemarcken aen onse Reysigers, datse souden sien, Zemblaners te bekomen. Sy doen haer best daer toe. Krijgen twee der selve. Gestalte haerer Canoes. De Deenen gaen aen land, om meer andere te bekomen.

⁺ ALs wy nu twee daegen en naghten by 't Eyland, daer wy de Pinguins vingen, op Ancker hadden gelegen, en een voorspoedige Oost-Suyd-Ooste wind begon te waeyen, soo trocken wy de Zeylen op, en wendeden ons nae 't Noord-Noord-Westen: Een wijl tijds daer nae, als wy 't uyt de Zee-enghte hadden gebraght, en de Wind sich veranderde, moesten wy oock ons voorneemen veranderen. Righteden derhalven onsen loop op de Kust Oost-Noord-Oost, nae de hooghte des Voorgeberghts. Binnen dertigh uyren tijds quaemen wy dight by de plaets, daer wy voor deesen de Zemblaners de Son hadden sien aenbidden.

⁺ Sijne Koninghlijcke Majesteyt van Deenemarcken had onse Schippers en Commisen bevoolen, indiense eenige Lieden in Zembla gewaer wierden, datse haer best souden doen, om sommige der selve te bekomen; en dan van haer te verneemen,

+ Vertreck van 't groene Eylandt, nae de plaets daerse geweest waeren.

+ Bevel des Koninghs, om Zemblaners te bekoomen.

[p. 102]

wat in dit Landschap te doen moght vallen. Ter gedaghter plaets gingen wy op Ancker leggen; en sonden onse Chaloupen uyt, om kondschap te neemen. In vier der selve wierden dertigh Mannen aen Land geset, onder welcke oock ick my bevond.

⁺ Nauwlijcks waeren wy uyt ons Schip in de Chaloupen getreeden, als wy ontrent een halve Myl weghs van 't Land af een Zemblaner in een Canoe, of Schuytje, in Zee saegen. Soo haest hy gewaer wierd, dat wy ons nae hem toe begaeven, roeyde hy met alle kraght voort, om niet in onse handen te vallen. 't Land bereyckt hebbende, nam hy sijne Canoe op de Schouderen; leyde sijne Boogh en Pijlen daer in; nam sijne Werpspies in de Hand, en liep alsoo wegh; dragende (gelijck dien ouden Philosooph) alles wat hy had op sijnen rugg'. Wy begaeven ons, soo snel als wy konden, aen Land; en volghden hem op 't spoor na, tot by een kleynen Heuvel; daer wy hem saegen op klauteren; doch vermits hy veel geswinder was als wy, soo was ons onmogelijck, hem t'aghter-haelen. Sie Figuer IV. n. 1.

⁺ Daer op keerden wy weer na onse Chaloupen; niet meer ver- hebbende, als doe wy daer uyt waeren getreeden. Maer terwijl wy nae onse Scheepen roeyden, saegen wy twee andere Zemblaners, welcke een goed stuck weghs in Zee waeren. Sy snelden sich desgelijcks nae de Klippen en Voorgeberghten, soo haestse ons in 't gesight hadden gekregen; om haer voor ons te verbergen: Doch wy vervolghden haer in aller haest. Schoonse al haer geweld en konst in 't werck stelden, om by een Rots te koomen, soo bereyckten wy haer echter eerse daer toe geraecken konden. Doe wy haer aengreepen, maecktense een verschricklijcker geschreeuw en afgrijslijcker gehuyl, als ick oyt van al de daegen mijns levens gehoord heb.

⁺ Wy braghten haer aen ons Schip; en trocken haer, nevens haere Canoe, of Schuytje, met touwen daer binnen. Deese Canoe was gemaeckt op de manier eener Gondelle; sijnde vijfthien of sesthien voeten langh, en derdehalve voet breed; seer konstigh t'saemgewerckt van Visch-ribben (Walvisch-vinnen); uytwendigh met Visch-huyden overtrocken: Waer door de geheele Canoe van 't eene eynd tot 't ander een Buydel niet on-

+ Werden'er een gewaer in een Canoe; doch hy ontkoomd het.

+ Sien twee andere Zemblaners; welckese bekomen.

+ Gestalte haerer Canoës.

[p. 103]

gelijck scheen. Hier in saeten beyde de Zemblaners tot aen 't midden des Ligchaems ingeslooten; soodaenigh, dat niet een druppel Waters tot haer kon indringen. Sonder eenigh gevaer moghtense sich in de grootste Onweeren en Stormwinden wel op Zee begeven.

⁺ Wy vernaemen, dat onse twee gevangene Man en Wijf waeren; oock betoonden wy haer al de vriendschap, en teeckenen van gunst, die wy konden bedencken; om haer te beweegen, datse ons haere Wooningen toonden; doch wy konden niets met allen op haer winnen. Naemen derhalven Voorraed by ons voor den tijd van thien of twaelf daegen; en begaeven ons, dertigh persoonen sterck, nae land; wel gewapend, en verdeeld in twee hoopen. Ontrent honderd schreden verr' gingen wy van malkander. Eyndlijck hielden wy ons verborgen in de Hoolen der Steen-klippen; en stelden Schildwaghten uyt op de Boomen; om te sien ofse niet eenige Wilde konden ontdecken; welcke wy grijpen, en van deselve na haere Huysen gebraght werden moghten.

+ De bekoomene Zemblaners waren Man en Wijf.