De Noordsche weereld

Vertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla

[p. 29]

XIII. Hoofd-stuck.
Martiniere en eenige andere begeven sigh, terwijl haer beschadighd Schip verbeterd word, dieper Landwaerts in. Ontmoetingh vantwee groote Beeren. Hoese deselve verdreven. Komen by Huysen, daerse haere rust neemen. Geschenck van een stuck Taback seer hoogh geaght.

⁺ ALs wy nu,'s daegs na onse aenkoomst te Varanger, ons Schip hadden ontladen, waren de Lieden deser Stadt ons seer behulplijck, in 't selve om te wenden, en tot de verbetering toe te brengen alles watse konden. Maer vermits de Schipper 't gedagte Schip veel meer beschadigd vond, als hy sigh had ingebeeld, soo bad hy d'Inwooners, hem te willen versorgen van soodanig Hout, als hy tot de herstelling van noden had. Sy maeckten hem bekend, dat 't selve te bekomen was, op eenen niet verr' daer van daen gelegenen Berg; ja hebben 't hem oock selfs toegebragt.

⁺ Vermits nu de Factoor der Kooplieden bemerckte, dat tot de verbetering des Schips eenigen tijd sou moeten verloopen, soo nam hy voor, wat dieper in 't Land te willen gaen, om te sien, of hy daer yets sou konnen vinden, 't welck hy voor de Deensche Waren sou mogen inruylen.

⁺ Tot sijne Reys-gesellen op desen Wegh verkoos hy my, en noch twee andere uyt den geheelen hoop. De volgende Morgen, zijnde den twaelfden der Lentemaend, namen wy met ons Taback en Lijnwaed, om te verhandelen; desgelijcks Biscuit, of Tweeback, en gesoutene Spijs, tot onsen Voorraed om t' eeten. Wy voerden met ons drie van d'Inwooners deses Lands; soo om ons Packtuyg te dragen, als om ons den wegh te wijsen. Dus gingen wy voort door Bosschen, Bergen en Dalen, tot ontrent 's avonds ten vier uyren toe; ter welcker tijd wy twee witte, uytsteeckend-groote wilde Beeren in 't gesigt kregen; die sigh na ons toe begaven; waer door wy ons in geen kleyne vrees bevonden.

⁺ Als onse Geleyds-lieden desen onsen anghst bemerckten, soo bevalense ons, onbekommerd te zijn; seggende: Indiense sigh onderstonden ons te naerderen, soo hadden wy niet anders te doen, als na ons Geweer te tasten, want dan soudense de vlugt nemen. Om nu hier van een proef te hebben, soo begonden wy onse Roers te spannen, en de Pan vaerdig te maecken. Soo haestse sulcks gewaer wierden, liepense wegh, on-

+ Verbetering des beschadigden Schips.

+ De Factoor der Kooplieden,

+ Nevens Martiniere en drie Lappen, dienende tot Wegwijsers, begeven sigh dieper Landwaerts in.

+ Ontmoetingh van twee groote Beeren; en hoese die verdreven.

[p. 30]

aengesien wy noch afschooten, noch Buskruyd af brandeden, waer van sy den reuck hadden moogen vernemen. Hier op hebben wy haer niet meer gesien.

⁺ Ontrent een uyr daer na, als wy van een Bergh afgingen, en nu beneden waren gekomen, vonden wy twaelf Huysen, staende een taemlijcke wijdte van malkander. Niet verr' van daer bevonden sigh twee Kudden Dieren, de Harten gelijck, welcke Rangifers, of Ren-dieren waren, volgens 't beright onser Weghwijsers.

⁺ In dit Vleckje, of Dorpje, gekomen zijnde, braghten sy ons in een Huys; alwaer wy rusteden; wijl wy ons, wegens de lange en moeylijcke Reys, desgelijcks wegens de sware last onser meê genomene Waren, vry seer afgemat bevonden. 't Eerste dat wy deden, was, aen onsen Huys-waerd een stuckje Taback te vereeren; 't welck hem boven maten aengenaem was. Hy seyde ons, dat hy in negen Maenden tijds geen diergelijcke Vereeringh had bekomen. Om nu onse milddadigheyd te vergelden, gaf hy ons wat van sijne Brandewijn; een stuck varsch Ren-dieren vleesch, en gedrooghde Visch. Dit Geschenck deelden wy uyt aen onse Wegh-wijsers, en onthaelden haer daer meê., terwijl wy ons selven versorgden van onse eygene meêgenomene Voorraed. Na gehoudene Maeltijd gingen wy neerleggen op een groote witte Beeren-huyd; nemende alsoo onse Naght-rust na de gewoonte deses Lands.

+ Komen by Huysen.

+ Geschenck van een stuckje Taback, seer hoog geagt van den Waerd daerse vernagteden-