Verzamelde gedichten

[p. 189]

XL

Wie de kelk aan den mond heeft gezet,
diens ziel is van onschuld beroofd
en de hemel doorsnijdt hem het vleesch.
wel is water veranderd in wijn
maar de droesem vergiftigt den geest
met een dorst die niet kan gelescht
door een bron in het aardsche revier.
want wie eet van het hemelsche brood
en de eeuwigheid ent op het dier
heeft het lijf op den woeker gezet
van een zwerenden dubbelen dood.