Verzamelde gedichten

[p. 180]

XXIII

Waarheen, o brandende ziel,
in het branden van de woestijn?
zou er nergens een bron of een palm
noch de zweem van een schaduw zijn?
niets dan loodrecht de zon op het hoofd,
in den schedel het kokende tin,
in de leden ziekte en dood?
moet dan elke stad aan de kim
die vlamt in het avondrood
met den morgen vervlogen zijn
als een schim, een luchtspiegeling?