Verzamelde gedichten

[p. 131]

Jaloezie

Laat mij den angel van 't venijn,
door argwaan in uw hart gedreven
uittrekken, en een felle pijn
de aanvang zijn van het genezen.
en laat ons langs het steil ravijn
opnieuw den ouden weg betreden
die ons terugvoert naar het huis,
dat in de duisternis beneden
nog aan den voet der heuvel ligt;
waar gij zoo eenzaam hebt gestreden,
toen leed de liefde had ontwricht;
laat uitgeroeid zijn het verleden
en uw gelaat weer zacht verlicht.