Verzamelde gedichten

[p. 98]

Drie kwatrijnen

Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.

De namen van wie eens mijn vrienden waren
werden tot asch tusschen mijn tanden en ik spuw ze uit.
eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze doode landen;
het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.

In deze kleine kamer vind ik soms nog vrede.
al wat daarbuiten ligt heeft voor mij afgedaan;
wat rest mij nog, dan ‘Krieg und Frieden’ lezend,
tot mijn verwoeste droomen in te gaan?