Verzamelde gedichten

[p. 94]

Slapende vrouw

De onrust en de lichtbewogen
ontvank'lijkheid van hare trekken
zijn weggewischt en overtogen
door maanlicht, dat in zachte plekken

gestort ligt over kruin en peluw;
en dekens die haar slaap bedekken
welven het maanlicht tot een landschap,
een keten die zijn teere bekkens

van zilverglans doet overstroomen.
hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven:
de mond, die vlinders niet zou wekken
is vaag geopend en de oogen

die overdag het leven vingen
liggen behoedzaam nu geloken
tusschen de ijle zwarte veeren
van wimpers en van wenkbrauwbogen.