Verzamelde gedichten

[p. 84]

Zinkend schip

De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.

- o, hartstocht
van dit stil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.

‘en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,

is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?’

- ik heb geleerd
dat in den dood
de ziel zal stijgen
levensgroot

of dalen
in het schimmenrijk
en falen
onherroepelijk

[p. 85]

 

en dat al wat

 

der wereld is

 

een waan is,

 

een bekommernis

 

 

 

na deze woorden

 

wordt het stil,

 

alsof de nacht

 

omvamen wil

 

 

 

een zinkend schip,

 

een koele maan -

 

twee stemmen, stijgend uit de klip:

 

- o, red ons, wij vergaan!