Tempel en kruis

[p. 21]

[Een afscheid dus?]

Een afscheid dus?
een afscheid, en voorgoed.
‘de mensch moet verder gaan’,
had hij gezegd,
‘als het verleden trekt,
zoek dan een land,
dat niemand heeft begaan,
zoek naar den leegen weg.’

‘geen weg, geen pad,
had hij terug gezegd,
of 'k zie er sporen staan
sinds menschenheugenis’,
maar met een glimlach
wees zij op de maan
die alle sporen wischt.

toen brak hij op
en liep het tuinpad af.
er vloeide vocht uit den verweerden muur,
en in 't voorbijgaan las hij op de deur
waar eens de naam zijns vaders had gestaan
een harden dooden naam.