Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

De twaelf Artijckelen des Christelijcken geloofs, welck is een cort begrijp der Apostolisscher leere, uyt haere schriften getogen.

Ende wort op de selue wijse gesongen, namelijck des xxiij. Psalms.

[1]

ICk g'loof in God den Vader, Heer Almachtich,
Die hemel schiep end eird' doir sijn woirt crachtich.
End in Gods Soin,

[p. *]

 

den IESUM onsen HEERE,

 

End' onsen CHRIST, die nae der Schriften leere,

 

Van Godes geest ontfaen, God naer end voren,

 

Is uyt de Maegt Maria mensch geboren.

[2]

Die int gericht Pilati heeft geleden,
Gecruycigt sijnd: end heeft den doot betreden.
End is daernae ten graue neergelaten:
Is afgedaelt ter hellen, t'onser baten.
Doch vanden doot ten derden daeg verresen,
Is opgestijgt in d'eewig hemelsch wesen.

[3]

End sitt aldaer, een voirspraeck der misdaders,
Ter rechterhant Gods sijns almachtig Vaders:
Van daer sal hy sijn Ordeel comen geven,
Beyd' over dood' end die noch sullen leven.
Ick g'loof in Godt den heylgen Geest des Heeren:
Dees dry wil ick voir mijnen God vereeren.

[4]

Ick g'loove voorts een heylge Kerck gemeyne,
Der heylgen schaer, die Christi bloet maeckt reyne.
End dat daer is vergevinge der sonden,
Verrijsenis des vleeschs ter letster stonden:
End dat Gods volck sal't eewich leven erven.
Hier op wil ick vrij leven ende sterven.

Eynde der Schriftuerlijcke Lofsangen.