Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Het eerste lofsanck mosis,

Exodi xv. Capittel.

MOSES in dit Liedt, dwelck hy den geheelen volcke van Israel voirdraegt om te singen, loift de wonderbaere macht ende goetdadicheyt Godes, die het volck van Israel uyt de slavernye Egypti verlost heeft, ende doir tmidden vande Arabische zee, vrij ende onbeschadigt inde woestijne gevoert, nae het beloifde landt: hebbende alle hare vyanden in het roode meyr omgestortet ende verdroncken: ende dit is ons een clare afbeeldinge der verlossinge vande macht der sonde, des doots ende der hellen, die ons Christus Iesus verworven heeft, synde ons de roode zee ende de wolcke die den Israeliten over thooft hinck een sacrament der afwasschinge inden bloede Christi, gelijck als den tocht doir de woestijne eenen claren spiegel is des loops deses tegenwoirdigen levens, Alwaer de gene die op den HEERE vertrouwen ende hem alleene aenhangen, doir vele gevaerlijckheden vanden rechten heyrtoge ende Iosua oft Salichmaker Christo eyndelijck in het beloifde landt der eewiger eerlickheyt Godes gevoert worden.

Dit Lofsanck wort gesongen op de wyse des xviij. ende des Cxliiij Psalms.

1

Doe song Moses ende de kinderen Israel den HEERE dit liedt ende spraken aldus.

[1]

1

⁺ ICk wil den Heer lof prijs end eere geven,
Den grooten God, die hoochlijck is verheven:
Hy heeft in zee met cracht end sterck gewelt,
Peerdt, ruyter, knecht, end tgants heyr neergevelt.

+ Ick wil den HEERE singen, want hy is hoochlijck verheven: het peert ende sijnen ruyter heeft hy in zee gestortet.

2

⁺ Mijn cracht, mijn liedt, mijn Heylandt groot van trouwen,
Is God de Heer

+ De HEERE is mijn cracht ende liedt, ende is my tot Salichmaeker geworden. Dese is mijn God, ende ick sal hem een aengenaem huys oprichten, hy is mijns Vaders God, dies sal ick hem om hooge verheffen.

[p. *]

 

Ick wil hem een huys bouwen.

 

Hy is van ouds mijns vaders God end Heer,

 

Dies wil ick hem opoffren prijs end eer.

[2]

3

⁺ Godt is voirwaer een krijgsman sterck end crachtich,
Hy is genoemt IEHOVAH Heer almachtig.

+ De HEERE is een krijgsman, IEHOVAH is sijnen Naem.

4

⁺ De wagens sterck van Pharho, met het heyr
Heeft hy in see geslingert gantz omveir.
Der Vorsten keur int roode meyr verdroncken,

+ Hy heeft de wagens Pharaos ende sijn heyr in zee geslingert, ende de keure sijner Vorsten sijn verdroncken int biesen meyr.

5

⁺ Is overdect met goluen, ende versoncken
Tot inden grondt als eenen swaren steen.
Dies en ontquam van al den hoop niet een.

+ De afgronden hebbense bedeckt, sy sijn inden grondt gesoncken als een steen.

[3]

6

⁺ Dijn rechterhant is heel hoog opgevaren:
Dijn rechterhandt verslaet des vyants scharen.

+ O HEERE, dijn rechterhant is heerlijck verheven in macht, dijn rechterhant O HEERE, heeft den vyant verbroken.

7

⁺ Dijn hoocheyt heeft der wederstrijders kracht
Te niet gedaen end tvolck om hals gebracht.
Du hebst den brandt dijns torens uytgesonden
Die heeft's' als kaf end stoppelen verslonden.

+ Ende mits dijne groote hoogheyt hebstu dijne wederstrijders omgeworpen, du hebst dijnen toirne uytgesonden diese verslonden heeft als kaf.

8

⁺ Doir dijnen wint heeft twater overhoop
Staend' opgetast, gesteygert synen loop.
(1) ***

+ Ende doir het blasen van dijnen neuse sijn de wateren overhoop getast geworden. De stromen hebben ouereynde gestaen, als eenen tas. De afgronden sijn gestolt geweest int herte vander zee.

[4]

Men heeft gesien de wilde waterbaren
Staen over eynd, end sick by een vergaren
Als eenen tas: d'afgronden als gestolt
Int hert des meyrs, end ouer hoop gerolt.

9

⁺ Den vyant sprack in toornicheyt verbolgen,
Nu vaer ick toe, nu wil icks' al vervolgen
Tot dat mijn ziel sat werde vanden buyt:
Met mijn scherp sweirt wil ickse roeden uyt.

+ De vyand sprack: Ick wil vervolgen, ick wil grijpen: Ick wil buyt deylen, mijne ziele sal haerder versadigt worden, ick sal mijn sweirt uyttrecken, mijn handt salse uytroeden.

[5]

10

⁺ Maer dijnen wint heeft stracx daer op geblasen,

+ Du hebst met dijnen wint daerover geblasen. De zee heeftse gedeckt, sy sijn gesoncken als loot in geweldige waeteren.

[p. *]

 

Stracx sachmen tmeyr bedecken al die dwasen:

 

Stracx soncken sy al levend end gesont,

 

Gelijck een loot, tot inden diepsten grondt.

11

⁺ Wie isser dan, Heer, onder alle stercken,
Die eenichsins dy sy gelijck in wercken?
Dien heylicheyt, dien lofsanck koime toe?
Die vreesslijck sy end sulcke wonderen doe?

+ O HEERE, wie is dijns gelijck, vereerlickt in heyligheyt, vreesselijck van lofsangen [ende] doende wonderdingen?

[6]

12

⁺ Du hebst dijn hant so haest niet uytgeschicket,
Of s'aertrycks keil heefts' ooc stracx ingeslicket.

+ Du hebst dijne rechterhandt uytgestrecket, het aertrijck heeftse verslonden.

13

⁺ Daeruyt hebstu (uyt enckel gunst voirwaer)
Dyn volck gebracht, end dyn verloste schaer:
Die du dan voorts gevoert hebst, als haer Coninck,
Met stercker cracht, tot dijne heylge woning.

+ Du leydest mits dijne goetgunstigheyt het volck dat du verlost hebst, du voertse mits dijne sterckte tot aende lustige woininge dijnes heyligdoms.

14

⁺ Al tvolck dat sulx sal hooren oft verstaen
Sal grootelix daer over sick verslaen.
(2) ***

+ De volcken sullent hooren ende ontsettet worden, benautheyt sal de ingesetenen van Palestina bevangen.

[7]

Al wat bewoint de Palestinsche Rijcken,
Sal seer verschrickt van bangicheyt beswijcken.

15

⁺ Der Vorsten schaer van d'Idumeisch lant
Sal staen verdwelmt van sinnen end verstant.
De Vorsten stout van Moab sullen beven,
Met Chanans volck, den moet sal hun begeven:

+ Dan sullen de Vorsten des [landts van] Edom bedwelmt wesen, bevinge sal de hoplieden der Moabiten bevangen. Alle de ingesetenen des lants Canaan sullen beswymt worden.

16

⁺ Anxt ende schrick sal vallen over haer,
Om dynen erm, die sterck is ende swaer.

+ Verschrickinge sal over haer vallen mits de grootheyt van dijnen arm, sullen sy verstommet worden als eenen steen, tot dat dijn volck voirby sij getogen HEERE, tot dat het volck voirby zy getogen dat du verworven hebst.

[8]

So dat sy gants verdwelmet end besweken,
Stom als een steen niet sullen kunnen spreken,
Tot dat dyn volck al doirgetogen sy,
Tvolck dat du, Heer, verworven hebst voir dy.

17

⁺ Die salt du dan vry ende seker leyden,
Tot aen dyn erf, den berg dynr heylicheyden:
Welck is de plaetz tot dyn woin toegericht,
Den heylichdom die dyn handt heeft gesticht.

+ Die salstu invoeren ende plantense op den bergh dijner erffenisse, ter plaetsen welcke du bereydet hebst, O HEERE, tot dijner woininge: namentlijck den heylichdom die dijne handen gestichtet hebben.

[9]

18

⁺ Des Heeren rijck is eewich sonder eynde

+ De HEERE sal heerschen eewelijck ende gestadelijck.

[p. *]

 

Want Pharhos heyr, dat met sijn wagens meynde

19

⁺ In see te gaen, heeft hy gestort int diep,
Daer Israel al droochsvoets overliep.

+ Want [so] de peirden van Pharao mitgaders sijne wagenen in zee gecomen sijn, de HEERE heeft het water vande zee over hun gebracht, ende de kinderen Israels sijn droogs [voets] gegaen int midden vande zee.